Του Γιάννη Αγγέλη
Πριν καν αποφασίσει το Eurogroup για το πως θα λύσει τον άλυτο ακόμα "γόρδιο δεσμό" της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από το EFSF χωρίς μεσολάβηση κρατικών προϋπολογισμών, στην Αθήνα άρχισε η "παράσταση" για το ποιός θα εμφανισθεί ως ο πρωτεργάτης της απαίτησης για να ισχύσει και στην Ελλάδα!
Η αλήθεια είναι ότι όταν και εφόσον γίνει λειτουργική η προχθεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής, το κομμάτι της χρηματοδότησης του EFSF προς τις τράπεζες για μία χώρα που βρίσκεται σε αδυναμία αναχρηματοδότησης από τις αγορές, θα πάψει να υπολογίζεται στο δημόσιο χρέος της.
Και για την Ελλάδα, αν κάτι τέτοιο γινόταν θα σήμαινε μία επιπλέον μείωση του κρατικού χρέους κατά 24% περίπου του ΑΕΠ, γεγονός που θα βελτίωνε σημαντικά την εικόνα βιωσιμότητας του χρέους.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να μεσολαβήσει μία σειρά άλλων γεγονότων που μοιάζουν με... μετακίνηση βουνών. Για παράδειγμα:
* θα πρέπει να "τρέξει" γρήγορα η ενεργοποίηση της ΕΚΤ ως συνολικού "παντεπόπτη" του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και αυτό προϋποθέτει την απορρόφηση των "εθνικών" αρμοδιοτήτων των κεντρικών τραπεζών για την εποπτεία των τραπεζών τους. Και μόνο η "τεχνική" πλευρά αυτού του ζητήματος απαιτεί πολλούς μήνες για να μη συζητήσουμε για την "πολιτική" πλευρά. Όπως για παράδειγμα την από προχθές δηλωμένη άρνηση των γερμανικών τραπεζών να φύγουν από την εποπτεία της Bundesbank και να περάσουν στην εποπτεία της ΕΚΤ...
* θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα πλαίσιο "μνημονίου" (MoU) κάτι σαν το ελληνικό αλλά πιο "διακριτικό" που θα πρέπει να αποδεχθεί κάθε χώρα που θα ζητάει βοήθεια για τις τράπεζές της.
* να αποφασισθεί το τί θα παίρνει σε αντάλλαγμα για τα λεφτά του το EFSF/ESM από τις τράπεζες. Θα παίρνει μετοχές, ομόλογα μετατρέψιμα και αν ναι σε τί τιμές; Λίγο πολύ δηλαδή θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το ποιός θα είναι ο "ιδιοκτήτης" των τραπεζών μετά την ανακεφαλαιοποίηση.
Και θυμίζουμε ότι αυτό δεν έχει λυθεί ακόμα ούτε για την Ελλάδα...
* τα διαθέσιμα του EFSF/ESM έχουν συγκεντρωθεί (ή μάλλον θα συγκεντρωθούν όσον αφορά το ESM) για την διάσωση χωρών και ήδη δεν έφταναν αν στο χορό των αιτήσεων μπει η Ισπανία και η Ιταλία, πόσο μάλλον αν πρέπει να χρηματοδοτηθούν και οι τράπεζες.
Αυτά και άλλα πολλά είναι τα πρώτα εμπόδια πάνω στα οποία πρέπει να δώσει απαντήσεις το Eurogroup στις 9 Ιουλίου και τέτοιες απαντήσεις ακόμα δεν υπάρχουν γιατί παραμένει ακόμα αναπάντητο το ότι στο τέλος αυτής της διαδικασίας κάποιος θα πρέπει να βρεθεί να πληρώσει τον λογαριασμό.
Και αυτός ο κάποιος με την απόφαση της περασμένης Παρασκευής δεν έχει βρεθεί, αφού αποκλείεται το ESM να πάρει άδεια τραπέζης και έτσι να χρηματοδοτείται για όσο χρειάζεται από την ΕΚΤ. Η δε Γερμανία που φάνηκε να έχει υποχωρήσει, αν προσέξει κανείς ανάμεσα στις γραμμές των αποφάσεων θα δει ότι δεν έχει -όπως ήδη παρατηρούν πολλοί αναλυτές- δεσμευθεί να βάλει ούτε ένα ευρώ παραπάνω, ούτε πολύ περισσότερο να εγγυηθεί τίποτα από αυτά.
Μετά από όλα αυτά δεν μπορεί κανείς αφενός να προδικάσει μία αντίδραση των αγορών σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή (την θετική) που υπήρξε την περασμένη Παρασκευή και αφετέρου ότι η ΕΚΤ θα υποχρεωθεί για άλλη μια φορά να μπει στο παιχνίδι των εντυπώσεων για να ανακόψει την τάση για επικίνδυνα ατυχήματα.
Για τον λόγο αυτό άλλωστε μία νέα μείωση επιτοκίων μέσα στην εβδομάδα θα πρέπει μάλλον να θεωρείται πολύ πιθανή από 0,25% έως και 0,5%.
Για την Ελλάδα όλα αυτά δεν φαίνεται να είναι καλά νέα. Πολύ περισσότερο μάλιστα που η "ίση μεταχείριση" πάνω στην οποία ποντάρουν όσοι διαγκωνίζονται για το ποιός θα θέσει πρώτος το θέμα ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών με ανάλογο τρόπο (όπως με την Ισπανία), ελάχιστα απασχολεί προς το παρόν τους Ευρωπαίους που έχουν να λύσουν το μεγάλο κεντρικό πρόβλημα της τραπεζικής ενοποίησης και της εγγύησης των καταθέσεων που αποτελεί αυτή την στιγμή ακρογωνιαίο λίθο στην σταθερότητα του ευρώ.
Ο κ. Γιουνκέρ άλλωστε διευκρίνισε ότι για να ζητήσει κανείς "ίση μεταχείριση" θα πρέπει να είναι σε "ανάλογη θέση" δηλαδή να μην έχει μπει ήδη σε "πρόγραμμα" όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Η περίπτωση της "ίσης μεταχείρισης" αν κολλήσει και για την Ελλάδα θα προέλθει από την εφαρμογή της ρύθμισης αυτή στην Ιρλανδία. Αλλά και εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά καθώς η ένταξη της Ιρλανδίας στο πρόγραμμα ήταν αποτέλεσμα όχι του κρατικού χρέους αλλά της κατάρρευσης λόγω τοξικών χαρτοφυλακίων των τραπεζών της...
Στέλεχος της Κομισιόν με το οποίο επικοινώνησε το Capitral.gr σημείωσε ότι η εφαρμογή της προχθεσινής απόφασης για την Ιρλανδία είναι κάτι που δεν είναι του παρόντος παρά την άμεση αναφορά που γίνεται στο ανακοινωθέν της Συνόδου, αλλά αφού θα βγουν οι αξιολογήσεις εφαρμογής του προγράμματος και δείξουν ότι αυτό βαίνει προς την ολοκλήρωσή του επιτυχώς.
Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με ότι αφορά την Ελλάδα...
Πηγή capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου