ΣΟΚ!!!! Λονδίνο 2012 ...''πάρτι'' Σιωνισμού

Ελλάδα: Γιατί η σιωπή… είναι χρυσός

 

 

Αόρατοι, ή τουλάχιστον σιωπηλοί, πρέπει να είμαστε στις επόμενες εβδομάδες. Μπορεί να λέγεται ότι δεν υπάρχει κακή διαφήμιση, αλλά για την Ελλάδα μέσα στις επόμενες εβδομάδες, μέχρι τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο, η στρατηγική θα πρέπει να είναι να ξεχαστεί. Υποβαθμίσεις της Ισπανίας, επίθεση των κερδοσκόπων στην Ιταλία, τριγμοί στο τραπεζικό σύστημα, ας φλέγεται η Ευρωζώνη, φθάνει να μην είμαστε το επίκεντρο στις συζητήσεις, συσκέψεις και Συνόδους που θα λάβουν χώρα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέλλον του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος κρέμεται σε μία κλωστή, οπότε το βασικό είναι να παραμείνουμε στο παιχνίδι, όταν επιτέλους οι Ευρωπαίοι ηγέτες σταματήσουν τις κοκορομαχίες τους και αποφασίσουν δράσουν αποφασιστικά για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης.

 

Πρώτα μαστίγιο και μετά καρότο

 

Με απλά λόγια, η γερμανική στρατηγική έναντι των χωρών που έχουν ζητήσει στήριξη, η οποία παρέχεται μεν από την τρόικα αλλά χρηματοδοτείται κυρίως από τη Γερμανία, είναι πρώτα ο πόνος και η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και μετά η οποιαδήποτε ελάφρυνση. Και μπορεί αυτή την τακτική να την χαρακτηρίζουν οι οικονομολόγοι καλβινιστική, ωστόσο αυτή ακριβώς την πολιτική την έχει εφαρμόσει το Βερολίνο στο εσωτερικό της χώρας εδώ και χρόνια. Την τελευταία 20ετία η Γερμανία είναι η πλέον ανταγωνιστική οικονομία στην Ευρώπη. Η έλευση του ευρώ πριν από σχεδόν δώδεκα χρόνια εκτίναξε ακόμα περισσότερο την ανταγωνιστικότητά της, καθώς αφενός διατήρησε τη νομισματική ισοτιμία χαμηλότερα από όσο θα ήταν αν είχε ακόμα το μάρκο και αφετέρου άνοιξε πλήρως τις ευρωπαϊκές αγορές στα γερμανικά προϊόντα. Προϊόντα τα οποία δεν είχαν πλέον να φοβηθούν τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις και διολισθήσεις των άλλων ευρωπαϊκών νομισμάτων. Παράλληλα, ενώ η οικονομία της κάλπαζε, τα οφέλη μοιράστηκαν ανισομερώς, με κύριους αποδέκτες τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις της χώρας. Ετσι πολλοί Γερμανοί φαίνεται ότι είναι αποκλεισμένοι από το οικονομικό θαύμα. Η έκρηξη των κοινωνικών ανισοτήτων και η δημιουργία μιας στρατιάς φτωχών εργαζομένων είναι το τίμημα που πληρώνει η χώρα για την ανταγωνιστικότητά της. Το αναγκαίο κακό της ανάπτυξης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του οικονομικού ινστιτούτου DIW, τα πραγματικά εισοδήματα των Γερμανών που ανήκουν στη μεσαία και υψηλότερη βαθμίδα (δηλαδή εκείνων που βγάζουν περισσότερα από 3.400 ευρώ το μήνα) αυξήθηκαν ελαφρά από το 2000 έως το 2010. Αντίθετα, οι χαμηλόμισθοι, δηλαδή όσοι κερδίζουν από 960 ευρώ και κάτω, είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται κατά 10% στο ίδιο διάστημα.

 

Η αιτία δεν είναι άλλη από τις μεταρρυθμίσεις, που σχεδιάστηκαν για να ενισχύσουν την ευελιξία της γερμανικής αγοράς απασχόλησης. Στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει την υψηλή ανεργία και να ανακόψει τη φυγή των επιχειρήσεων προς χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου το εργατικό κόστος ήταν σημαντικά χαμηλότερο, ο τότε καγκελάριος Σρέντερ έλαβε, το 2003, μέτρα που διευκόλυναν την καθιέρωση της προσωρινής εργασίας. Η στρατηγική αυτή μπορεί να ενθάρρυνε τις προσλήψεις, όμως απέβη μπούμερανγκ για τους εργαζόμενους.

 

Η Γερμανία μετρά σήμερα σχεδόν 1 εκατ. προσωρινούς εργαζόμενους. Αυτοί κάνουν συνήθως την ίδια δουλειά με τους συναδέλφους τους που δουλεύουν σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης. Αλλά κερδίζουν σημαντικά λιγότερα. Το 2010, ο μέσος εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης αμειβόταν με 2.700 ευρώ μεικτά το μήνα, ενώ ο προσωρινός εργαζόμενος δεν έβγαζε παρά 1.400 ευρώ. Και παρότι το καθεστώς προσωρινής εργασίας θεσπίστηκε για να δοθεί στους υπαλλήλους αυτούς η δυνατότητα να μπουν στην αγορά εργασίας, με την ελπίδα ότι αυτό θα είναι το πρώτο σκαλοπάτι για μια καλύτερη θέση, τα στοιχεία δείχνουν ότι μόνο το 8% των προσωρινών υπαλλήλων προσλαμβάνεται κανονικά μέσα σε ένα χρόνο από τις επιχειρήσεις, όπου δουλεύει.

 

Kοινωνία τριών ταχυτήτων

 

Οι μεταρρυθμίσεις κατάφεραν να δημιουργήσουν μια αγορά απασχόλησης -αλλά και μία κοινωνία- τριών ταχυτήτων. Στην κορυφαία βαθμίδα βρίσκονται τα στελέχη των επιχειρήσεων, που παίρνουν ολοένα και μεγαλύτερα πακέτα αμοιβών και μπόνους, καθώς τα κέρδη των εταιρειών τους αυξάνονται σε πρωτοφανή επίπεδα. Έπονται, στη δεύτερη βαθμίδα, οι καλά εκπαιδευμένοι εργαζόμενοι λευκού κολάρου και οι εξειδικευμένοι υπάλληλοι στη βιομηχανία και σε άλλους κλάδους. Στην τελευταία βαθμίδα βρίσκονται τα πιο παραδοσιακά επαγγέλματα, όπως οι πωλητές, οι μάγειροι και οι δάσκαλοι, οι οποίοι είδαν το μηνιαίο εισόδημά τους να συρρικνώνονται τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτοί δεν απολαμβάνουν το παραμικρό όφελος από τον πλουτισμό των γερμανικών επιχειρήσεων και την ανάπτυξη της οικονομίας. Σε μια χώρα χωρίς νομοθετημένο κατώτατο μισθό, όσοι δεν εκπροσωπούνται από τα πανίσχυρα εργατικά συνδικάτα που αυτό τον καιρό πιέζουν ασφυκτικά για να εξασφαλίσουν μεγάλες αυξήσεις για τα μέλη τους, δείχνουν να μην έχουν καμιά δύναμη. Οι πωλητές αμείβονται συχνά με 6 ευρώ την ώρα, και οι κομμωτές μόλις με 4 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι κάποιες από αυτές τις δουλειές πληρώνουν 640 ευρώ το μήνα, έστω και εάν είναι πλήρους απασχόλησης. Μάλιστα, 1,37 εκατ. Γερμανοί που αμείβονται με μισθούς πείνας, αναγκάζονται να συμπληρώσουν το εισόδημά τους με το επίδομα της πρόνοιας, για να βγάλουν το μήνα. 

 

Οταν ξέσπασε η κρίση χρέους στην Ελλάδα, η αρχική αντιμετώπιση της Γερμανίας ήταν εχθρική προς τις μέχρι τότε ελληνικές πρακτικές, παρά το γεγονός ότι και τις γνώριζαν και τις ενίσχυαν. Το ίδιο συνέβη και στις άλλες περιφερειακές χώρες, από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, μέχρι την Ισπανία

 

Το διαρθρωτικό πρόβλημα του ευρώ

 

και την Ιταλία. Αντί να παραδεχθούν το προφανές, προτίμησαν να ασχοληθούν με τον κίνδυνο της μετάδοσης. Λογική, οπότε, ήταν η αντιμετώπιση την οποία επέβαλαν. Αντιμετώπιση η οποία, άλλωστε, ενισχυόταν από τη δική τους πρακτική του ισοσκελισμού δαπανών και εσόδων, ανεξάρτητα από τις πρόσκαιρες παρενέργειες, εφόσον στο μέλλον αυτό θα έφερνε την ανάπτυξη. Αν το πρόβλημα ήταν μόνο ελληνικό, τότε πιθανότατα να είχαν δίκιο. Η αποτυχία της Ισπανίας, η οποία έχει υιοθετήσει σκληρά μέτρα λιτότητας ή ακόμα και τα αρνητικά αποτελέσματα της τεχνοκρατικής κυβέρνησης της Ιταλίας, δίνουν την πραγματική διάσταση. Αρχίζουν να αντιλαμβάνονται στη Γερμανία ότι το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα μετάδοσης της κρίσης, ούτε οφείλεται στη ελλιπή εφαρμογή των όρων του δανεισμού. Είναι διαρθρωτικό πρόβλημα του ευρώ. Πρόβλημα το οποίο μπορεί να λυθεί μόνο με ολική αντιμετώπιση, εκ διαμέτρου δηλαδή αντίθετη από αυτήν της περίπτωση ανά περίπτωση, κράτος ανά κράτος, η οποία εφαρμοζόταν μέχρι σήμερα.

 

Σταθμίζουν τα πλεονεκτήματα της παραμονής στο ευρώ

 

Μια ολική λύση έχει ήδη σκιαγραφηθεί μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής και το σχέδιο επανακεφαλαιοποίησης των ισπανικών τραπεζών. Δεν έχει σημασία ότι το σχέδιο αυτό δεν λύνει το ισπανικό πρόβλημα, ούτε εμποδίζει τις αγορές να τρέχουν πανικόβλητες μακριά από την Ισπανία και την Ιταλία. Η πραγματική σημασία του αποτελέσματος της Συνόδου Κορυφής είναι ότι «αμοιβαιοποιείται» το χρέος, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για να σωθούν οι ισπανικές τράπεζες. Ενα βήμα –μακρύ– απομένει μέχρι να «αμοιβαιοποιηθεί» και το κρατικό χρέος, αναγνωρίζοντας ότι η σημερινή κρίση είναι τελικά αποτέλεσμα λάθους κατασκευής του ίδιου του ευρωπαϊκού νομίσματος. Σκοντάφτει, βέβαια, αυτό ακόμα στην κοινή γνώμη της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Φινλανδίας. Ηδη, όμως, έχουν αρχίσει να μιλάνε ανοιχτά στη Γερμανία για το γεγονός ότι ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για την ίδια τη Γερμανία και την οικονομία της. Αντίθετα χώρες με μεγάλη βιομηχανική παραγωγή και εξαγωγικό προσανατολισμό ο οποίος έχει πνιγεί από τη δημιουργία του ευρώ, ενδέχεται να έβλεπαν σημαντικά οφέλη από την έξοδό τους. Όπως αναφέρει σε πρόσφατη έκθεσή της η Bank of America – Merrill Lynch η Ιταλία και η Ιρλανδία έχουν περισσότερα κίνητρα να εγκαταλείψουν το ευρώ από ό,τι η Ελλάδα, ενώ η Γερμανία δεν έχει παρά περιορισμένα περιθώρια να αποτρέψει την έξοδο χωρών μελών της Ευρωζώνης. Ο οίκος εκτιμά μάλιστα ότι η αγορά υποτιμά τον κίνδυνο της εθελοντικής εξόδου από το ευρώ μίας ή περισσοτέρων χωρών. Η Ιταλία έχει περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει μια ελεγχόμενη και τακτική έξοδο, ενώ θα έχει και το μεγαλύτερο όφελος ως προς την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Ενώ πολλοί λένε ότι θα ήταν ευκολότερο για τη Γερμανία να βγει από το ευρώ, η ανάλυση δείχνει ότι η χώρα αυτή έχει τα λιγότερα κίνητρα να το κάνει, καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπη με χαμηλότερη ανάπτυξη, ενδεχομένως υψηλότερο κόστος δανεισμού και ένα πλήγμα στους ισολογισμούς επιχειρήσεων και τραπεζών. Λίγους λόγους να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη έχουν επίσης η Αυστρία, η Φινλανδία και το Βέλγιο. Από τις χώρες που επηρεάζονται άμεσα από την κρίση, η Ισπανία έχει τους λιγότερους λόγους. Επομένως αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι πως οι χώρες σταθμίζουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της παραμονής τους στο ευρώ. Η επέκταση της κοινωνικής αναταραχής και των αδιεξόδων της οικονομίας ενδέχεται να κλίνουν τη ζυγαριά γρήγορα προς την αναζήτηση της πόρτας εξόδου για την Ισπανία και ίσως και για την Ιταλία. Ενα σενάριο το οποίο θα σηματοδοτήσει τη διάλυση της Ευρωζώνης, κάτι το οποίο ήδη προκαλεί τρόμο στο Βερολίνο.

 

Να παραμείνουμε στο παιχνίδι

 

Με βάση το παραπάνω σενάριο αυτό, η καλύτερη στρατηγική για τη χώρα μας είναι να απουσιάζει από την ημερήσια διάταξη. Οσο λιγότερο ασχολούνται μαζί μας, τόσο το καλύτερο για εμάς. Με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και τις πραγματικές αντοχές της κοινωνίας, ας εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση τόσα μέτρα όσα μπορούν να γίνουν αποδεκτά από την τρόικα ώστε να μην αποτελεί το ελληνικό πρόβλημα το πρώτο θέμα των Συνόδων Κορυφής. Παράλληλα πρέπει να προχωρήσουν άμεσα οι μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές και να επιταχυνθούν οι αποκρατικοποιήσεις ώστε να μην δυσφορούν στις Βρυξέλλες. Και εν ευθέτω χρόνο μπορεί να ανοίξει η συζήτηση για αναδιαπραγμάτευση και η Αθήνα να ζητήσει επιμήκυνση για του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογήςκατά δύο, τρία, ή και περισσότερα χρόνια. Ωστόσο όσο περνά ο καιρός καθίσταται σαφές πως το ελληνικό πρόβλημα θα επιλυθεί οριστικά, μόνο με ουσιαστική μείωση του χρέους, το οποίο μετά το PSI βρίσκεται σε κρατικά χέρια. Η ενδεχόμενη «αμοιβαιοποίηση» του χρέους θα είναι η στιγμή κατά την οποία θα πρέπει να τεθεί από την Ελλάδα το θέμα της παραγραφής ενός σημαντικού μέρους του χρέους, πολύ κάτω από τον στόχο του 120% του ΑΕΠ το 2020. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να αναγνωρίσει η Γερμανία ότι οι απώλειες αυτές ωχριούν μπρος στον κίνδυνο διάλυσης της Ευρωζώνης. Και αυτή τη στιγμή το διαπραγματευτικό χαρτί εμείς δεν το έχουμε. Μόνο Ισπανία και Ιταλία θα μπορέσουν να το κάνουν αυτό. Ο στόχος ο δικός μας σήμερα θα πρέπει να είναι να παραμείνουμε στο παιχνίδι μέχρι να γίνει αυτό. Πιθανότατα να γίνει μέσα στους επόμενους μήνες καθώς οξύνεται η κρίση στην Ισπανία και την Ιταλία. Θα είναι εθνική καταστροφή να έχουμε φύγει εμείς από το τραπέζι νωρίτερα, καθώς ο χρόνος κυλά εις βάρος της Γερμανίας.

 

Πηγή:Sofokleou10.gr

χωρίς λόγια .....2

οι κλέφτες ........τού Ελληνικού πνεύματος

Να ζητήσει συγγνώμη ο Ζαγκ Ρογκ από τους Έλληνες

  Ανεξάρτητοι Έλληνες: Να ζητήσει συγγνώμη από τους Έλληνες ο Ζαγκ Ρογκ για το 
"οι Ολυμπιακοί Αγώνες γύρισαν σπίτι τους!!''

Να ανακαλέσει άμεσα τη δήλωσή του και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους Έλληνες και την Ελλάδα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ζητούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες από τον πρόεδρο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Ζαγκ Ρογκ.

Σε ανακοίνωση του κόμματος, αναφέρεται:
"Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζαγκ Ρογκ, μιλώντας στην χθεσινοβραδινή έναρξη της Ολυμπιάδας του Λονδίνου, είπε ότι «οι αγώνες γύρισαν σπίτι τους!
Είναι απαράδεκτος, ανιστόρητος και προκλητικός. Έτσι κι αλλιώς είναι άξιος συνεχιστής της εμπορευματοποίησης του Ολυμπιακού Ιδεώδους.
Σε αυτή την άθλια δήλωση, δεν αντέδρασε ούτε ο ανύπαρκτος Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρος Καπράλος, ούτε ο γνωστός... ξεχασιάρης Επικεφαλής της ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής Ισίδωρος Κούβελος, ούτε ο μνημονιακός Υφυπουργός Αθλητισμού  Γιάννης Ιωαννίδης ο οποίος εκπροσώπησε τη χώρα μας στη τελετή έναρξης των  Αγώνων και άκουσε τον προκλητικό Ζαγκ Ρογκ από πρώτο χέρι.
Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ζητάμε από τον Ζαγκ Ρογκ να ανακαλέσει άμεσα τη δήλωσή του και να ζητήσει δημόσια συγνώμη απο τους Έλληνες και την Ελλάδα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και που θά είναι εσαεί η μητέρα τους.
Υπενθυμίζω,επίσης, τη πρόταση του  Κωνσταντίνου Καραμανλή για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαία Ολυμπία, την Ελλάδα, η οποία πρέπει επιτέλους να μας απασχολήσει".

Προκαλεί η Sun: Απίστευτη λασπολογία για την Βίκυ Αρβανίτη!

Για ακόμα μία φορά στο επίκεντρο των βρετανικών εφημερίδων βρέθηκε η χώρα μας και συγκεκριμένα η πρωταθλήτρια του γυναικείου βόλεϊ Βίκυ Αρβανίτη...

Με αισχρές φράσεις ειρωνεύεται την ελληνίδα πρωταθλήτρια!
«Έλα αγάπη μου... Σπρώξε λίγο ακόμα, βλέπω το κεφάλι του»...
Με το «πνευματώδες» αυτό σχόλιο η βρετανική εφημερίδα δημοσιεύει μία φωτογραφία της Βασιλικής Αρβανίτη, από αγώνα, παρομοιάζοντάς τη με γυναίκα που ετοιμάζεται να... γεννήσει.
«Άλλη μια σπρωξιά και θα το βγάλεις. Ένα χειροκρότημα για τη Βασιλική Αρβανίτη από την Ελλάδα που είτε βρίσκεται στην κλασσική προς το σέρβις στάση είτε θα γίνει η πρώτη ολυμπιακή αθλήτρια που θα γεννήσει», γράφει η εφημερίδα και συνεχίζει: «Είναι ένα πολύ ταλαντούχο κορίτσι.
Εκτός από την πίσω όψη της, τα έσοδα από την καριέρα της που φτάνουν τις 300.000 λίρες (384.000 ευρώ περίπου) της δίνουν τη δυνατότητα να αγοράσει την Ελλάδα και ένα μεγάλο κομμάτι της Κύπρου».
Μάλλον τους πονάει πολύ που δεν έχουν καταφέρει να υποτάξουν τον ελληνικό λαό στις άγριες διαθέσεις τους...

...χωρίς λόγια

ΑΕΝΑΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Πρωτοβουλία για την μη ιδιωτικοποίηση του νερου .  
     To be delivered to:

1)Greek Prime Minister Antonis Samaras

2) Greek Finance Minister Yannis Stournaras

3) Troika (IMF-EE-ECB)

 

Προς την Ελληνική Κυβέρνηση και την Ελληνική Δικαιοσύνη

Εμείς οι Έλληνες πολίτες που υπογράφουμε την παρούσα επιστολή, είμαστε αντίθετοι στην πώληση σε ιδιώτες των εταιριών Ύδρευσης σε όλη την ελληνική Επικράτεια.

Θεωρούμε ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι εις βάρος του κοινωνικού συμφέροντος και επιφυλασσόμαστε για το δικαίωμα μιας ιδιωτικής εταιρίας αλλά και οποιασδήποτε νομικής μορφής να έχει στην ιδιοκτησία της αποκλειστικά ή μερικά δικαιώματα χρήσης των υδάτινων πόρων που αποτελούν φυσικό αγαθό και μάλιστα απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση ανθρώπων, φυτών και ζώων, αγαθό που προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (οδηγία πλαίσιο 2000/60) (1) αλλά και τον ΟΗΕ που στις 28 Ιουλίου 2010 ενέκρινε ψήφισμα, για να προσθέσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό στη διακήρυξη του για τα ανθρώπινα δικαιώματα (AG/10967) (2).

Σχετικά με την ΕΥΔΑΠ, που επί ιδρύσεως της (Ν.1068-1980) ανήκε αποκλειστικά στο κράτος, παρακολουθήσαμε ήδη την σταδιακή αλλαγή του θεσμικού της πλαισίου κατά την μετοχοποίηση της επί πρωθυπουργίας Κ.Σημίτη (Ν.2794-1999) και αμφισβητούμε καταφανώς την ορθότητα της πιο πρόσφατης εξέλιξης εκείνης του να συμπεριληφθεί η ΕΥΔΑΠ καθώς και η κερδοφόρα ΕΥΑΘ (4) στην ανώνυμη εταιρία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ Α.Ε.» (Ν3986-2011) (3) που όπως αναφέρεται στο άρθρο 1.2 «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας».(5) Εκτός της ΕΥΔΑΠ, άμεση σχέση με τους υδάτινους πόρους έχει και η ΔΕΗ. Οι τεχνητές λίμνες, οι ταμιευτήρες και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι βασικά στην ύδρευση και άρδευση μέσω των δημοτικών σχετικών επιχειρήσεων. Η πώληση τέτοιων περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ είναι το ίδιο κατακριτέα. (6)(7)

Η νομοθεσία στις Η.Π.Α, που απαγορεύει ή περιορίζει τη συλλογή βρόχινου νερού υπό τη μονότονη ρητορική της «προστασίας» των πόρων, δείχνει την τάση που επικρατεί. Αν οι ιδιωτικοποιήσεις σήμερα αφορούν υπηρεσίες και υποδομές αύριο έχουν ως στόχο τους ίδιους τους φυσικούς πόρους που αποτελούν συλλογικό αγαθό. Ενώ κρύβουν επιμελώς το μόνο πραγματικό ενδιαφέρον των ιδιωτών επενδυτών στον τομέα της ύδρευσης, δηλαδή το κέρδος.

Ίσως η Ελληνική κυβέρνηση αγνοεί περιστατικά όπως τα ακόλουθα:

Χιλή: η Παγκόσμια Τράπεζα επέβαλλε σαν δανειοδοτικό όρο στη χώρα εγγύηση κέρδους 33% στη γαλλική εταιρία ύδρευσης Suez Lyonnaise des Eaux

Αυστραλία: Το 1998 λίγο καιρό αφότου ανέλαβε την ύδρευση η γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσιτα και κρυπτοσπορίδια.

Καναδας: Τουλάχιστον 7 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους αφού μολύνθηκαν από το βακτηριο E coli στο Walkerton, Ontario ύστερα από τη ιδιωτικοποίηση του ελέγχου ποιότητας του νερού που πέρασε στον έλεγχο της A&L Labs. Η εταιρία χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των ελέγχων «απόρρητη πνευματική ιδιοκτησία» και αρνήθηκε να τα κοινοποιήσει.

Μαρόκο: Οι καταναλωτές είδαν την τιμή του νερού να ανεβαίνει 3 φορές πάνω αφότου ιδιωτικοποιήθηκε η εταιρία ύδρευσης στην Casablanca.

Αργεντινή: Όταν θυγατρική της Suez Lyonnaise des Eaux αγόρασε την κρατική επιχείρηση νερού Obras Sanitarias de la Nacion, οι τιμές διπλασιάστηκαν και η ποιότητα του νερού χειροτέρευσε. Η εταιρίας αναγκάστηκε να αποχωρήσει όταν οι κάτοικοι μαζικά αρνήθηκαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Μ.Βρετανία Οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυξήθηκαν κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%

Ν.Ζηλανδία: Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την εμπορευματοποίηση του νερού.

Ν.Αφρική: Το νερό έγινε απροσπέλαστο, πανάκριβο και μη ασφαλές όταν η εταιρία Suez Lyonnaise des Eaux ανέλαβε την ύδρευση στο Johannesburg. Υπήρξαν εκτεταμένες μολύνσεις και χιλιάδες άνθρωποι είδαν την παροχή τους να διακόπτεται.

Βολιβία: Το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα συστήνει ιδιωτικοποίηση της δημοτικής εταιρίας ύδρευσης της Cochabamba, Servicio Municipal del Agua Potable y Alcantarillado (SENIAPA). Αξιωματούχοι της τράπεζας απείλησαν ανοιχτά να παρακρατήσουν 600 εκατομμύρια $ από την δανειακή σύμβαση αν η Βολιβία δεν αποδεχόταν.

Εκπρόσωποι της εταιρίας Suez Lyonnaise des Eaux, κατόχου του 5,46% του μετοχικού κεφαλαίου της εισηγμένης ΕΥΑΘ (8) σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη αφού εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους για την ιδιωτικοποίηση, γνωστοποίησαν ότι θα έχουν συνάντηση με τον διευθύνοντα σύμβουλο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), Κώστα Μητρόπουλο, προκειμένου να κοινοποιήσουν και επισήμως την πρόθεση συμμετοχής στον σχετικό διαγωνισμό Στην πρώτη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης, η Suez είχε συγκροτήσει κοινοπραξία με την ΑΚΤΩΡ. .(6-6-2012 Καθημερινή) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_06/06/2012_484426

Γι αυτούς τους λόγους αλλά και για τον λόγο ότι δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν αιρετό ή μη προσωρινό διαχειριστή της δημόσιας περιουσίας, σε εθνικό, περιφερειακό ή δημοτικό επίπεδο, το ηθικό δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις σε θέματα που υπερβαίνουν το πεδίο δράσης ακόμη και της αρχής του κράτους, που δεν είναι αέναο, ζητούμε να αποσυρθούν οι εταιρίες ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ αλλά και όποιες άλλες δημοτικές εταιρίες ύδρευσης από το μενού των αποκρατικοποιήσεων και να προστατευθούν οι πηγές σε όλη την επικράτεια. Δηλώνουμε ως πολίτες επαρκώς ευχαριστημένοι από την λειτουργία των συγκεκριμένων επιχειρήσεων. και εκφράζουμε δημόσια τη βούλησή μας να αντισταθούμε με κάθε νόμιμο μέσο και με συλλογικές δράσεις διαμαρτυρίας σε περίπτωση που δεν εισακουστούμε.

Σε μια εποχή που η δημόσια παιδεία και υγεία, συρρικνώνονται ως πολυτέλειες που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν κρούουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Αν το βασικό κοινωνικό συμβόλαιο, εκείνο της ανταποδοτικότητας καταρρεύσει, κανείς πολίτης δεν θα υποχρεούται να πληρώνει έμμεσους και άμεσους φόρους. Ακόμη κι αν προχωρήσετε ερήμην μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες θα αγωνιστούμε να ακυρώσουμε αυτήν σας την ενέργεια όπως συνέβη στο Παρίσι την 1/1//2010. (9)

Όπως έχει δείξει η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων, το νερό πάντα γυρνάει στην πηγή του.

Ειλικρινώς

Οι υπογράφοντες

(1) οδηγία πλαίσιο 2000/60: η διαχείριση των υδάτων θα πρέπει να διέπεται από την αρχή της αειφορίας*, δηλαδή της προώθησης της βιώσιμης χρήσης του νερού και της δημιουργίας μιας πολιτικής, η οποία σέβεται τα ύδατα και τα προστατεύει από τις οικονομικές δραστηριότητες του ανθρώπου)

(2) Υπογράφτηκε από 122 χώρες, ενώ 41 χώρες δεν συμμετείχαν στη ψηφοφορία, ανάμεσα τους οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία. Η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και η Βραζιλία χαιρέτισαν την εν λόγω απόφαση, ενώ ο Καναδάς προσπάθησε να την αποτρέψει. UN AG/10967

http://www.un.org/News/fr-press/docs/2010/AG10967.doc.htm

(3) Συγκεκριμένα Η ΕΥΔΑΠ Α.Ε. ανακοινώνει, σύμφωνα με το Ν. 3556/2007 και την από 27.1.2012 σχετική γνωστοποίηση, τη μεταβίβαση από το Ελληνικό Δημόσιο 29.074.500 μετοχών της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., και ισάριθμων δικαιωμάτων ψήφου, ήτοι ποσοστό 27,30% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας στο «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ». Η μεταβίβαση έγινε κατόπιν εκτέλεσης εξωχρηματιστηριακής συναλλαγής, σε εφαρμογή των παραγράφων 4 & 5 του άρθρου 2 του Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152/Α’) και της υπ’ αριθμ. 195/2011 (ΦΕΚ 2501/Β’) Απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ)).

(4) Η ΕΥΑΘ Α.Ε. ανακοινώνει, σύμφωνα με το Ν. 3556/2007 και την από 11.5.2012 σχετική γνωστοποίηση, τη μεταβίβαση από το Ελληνικό Δημόσιο 12.348.000 μετοχών της ΕΥΑΘ Α.Ε., και ισάριθμων δικαιωμάτων ψήφου, ήτοι ποσοστό 34,017% του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας στο "Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ". Αποτέλεσμα της ως άνω πράξης ήταν η μεταβολή του ποσοστού συμμετοχής του ΤΑΙΠΕΔ στο μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρείας από 40% σε 74,017%. Η μεταβίβαση έγινε κατόπιν εκτέλεσης εξωχρηματιστηριακής συναλλαγής, σε εφαρμογή των παραγράφων 4 & 5 του άρθρου 2 του Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152/Α’) και της υπ’ αριθμ. 206/2012 (ΦΕΚ 1363) Απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ).

Αύξηση 92,3% παρουσίασαν τα καθαρά κέρδη της εισηγμένης ΕΥΑΘ Α.Ε. το πρώτο 6μηνο του 2011, ανερχόμενα σε 12 εκατ. ευρώ έναντι 6,2 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Ο τζίρος ανήλθε στο ποσό των 38,89 εκατ. ευρώ έναντι 37,73 εκατ. την αντίστοιχη περσινή περίοδο σημειώνοντας αύξηση 3%, ενώ τα προ φόρων κέρδη έφτασαν το ποσό των 15 εκατ. ευρώ έναντι 12,94 εκατ. πέρυσι παρουσιάζοντας αύξηση 16%. Η εντυπωσιακή αύξηση των κερδών οφείλεται κυρίως στη μείωση και τον εξορθολογισμό των δαπανών κάθε είδους (διοίκησης και διάθεσης), στην αύξηση των εσόδων και στη μείωση των φορολογικών βαρών. Σημειωτέον ότι την προηγούμενη περίοδο η εταιρεία είχε επιβαρυνθεί επιπλέον με την έκτακτη εισφορά του νόμου 3845/2010 και τον πρόσθετο φόρο από διαφορές φορολογικού ελέγχου προηγούμενης πενταετίας (2004-2008).

(5) σύμφωνα με το άρθρο 2.8 «Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων μπορεί να κηρύσσονται αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για λόγους μείζονος σημασίας δημοσίου συμφέροντος, αν κρίνονται αναγκαία για την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο ή αν κρίνονται αναγκαία για την πραγματοποίηση επενδυτικού σχεδίου ειδικού διαδόχου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο.», άρθρο εξίσου αμφισβητήσιμου με το α.14 περί παραχώρησης χρήσης αιγιαλού και παραλίας

(6) Το γεγονός ότι η ΔΕΗ έχει άμεση σχέση με τη διαχείριση των υδάτινων πόρων αποδεικνύεται από το παρακάτω απόσπασμα από τον ιστιότοπο της εταιρίας: « Η ΔΕΗ Α.Ε. αναγνωρίζοντας το ζήτημα του νερού, όχι απλώς ως ένα τεχνικό θέμα αλλά σε συνδυασμό με άλλες ευρύτερες επιλογές, υλοποιεί μια σειρά μέτρων και δράσεων που χαρακτηρίζονται για τον προληπτικό τους χαρακτήρα ως προς την προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτων, με υπευθυνότητα και με γνώμονα τη μεγιστοποίηση του συνολικού κοινωνικού, περιφερειακού, χωροταξικού και περιβαλλοντικού οφέλους από τις συνδυασμένες αυτές χρήσεις των έργων της.

Η Επιχείρηση, εκμεταλλευόμενη το έντονο φυσικό ανάγλυφο της χώρας μας, κατασκευάζει φράγματα κατά τη ροή των ποταμών και δημιουργεί τεχνητές λίμνες ή αλλιώς ταμιευτήρες, αξιοποιώντας το υδροδυναμικό της χώρας, σύμφωνα πάντα με τις αρχές της αειφορίας, δηλαδή το σεβασμό στο ισοζύγιο προσφοράς και ζήτησης σε επίπεδο λεκάνης απορροής του κάθε υδατικού διαμερίσματος. Η ΔΕΗ Α.Ε. με τα φράγματα που κατασκεύασε στα κυριότερα ποτάμια της Ελλάδας, συμβάλλει σημαντικά στη διαχείριση των υδατικών πόρων της χώρας και στην εξυπηρέτηση των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Με τα μεγάλα ΥΗΕ που λειτουργούν σήμερα, αξιοποιείται το 30-35% περίπου του τεχνικά εκμεταλλεύσιμου υδροδυναμικού της χώρας, καλύπτοντας το 10% της συνολικής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας και διαθέτοντας το 30% περίπου της συνολικής εγκατεστημένης ισχύος του διασυνδεδεμένου συστήματος. Συγχρόνως, αξιοποιώντας τους εγχώριους πόρους της χώρας, τα έργα αυτά, μειώνουν την ενεργειακή εξάρτηση από το εξωτερικό και παράλληλα υποκαθιστούν ορυκτά καύσιμα, συμβάλλοντας στον περιορισμό του φαινομένου του θερμοκηπίου. Δεδομένου δε, ότι οι απαιτήσεις σε νερό (δυνάμει ανανεούμενο αγαθό) συνεχώς αυξάνονται, η αποθήκευση αυτού του αγαθού γίνεται πλέον επιτακτική ανάγκη» πιο αναλυτικές πληροφορίες : http://www.dei.gr/Documents/imera.nerou.pdf

(7) «Λίστα με τους προς πώληση υδροηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ δεν υπάρχει, αλλά σταθμοί θα πουληθούν», ήταν η απάντηση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη στην Ηρώ Διώτη στις 9/3/2012

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=674670

(8) 1. Το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει δικαιώματα ψήφου 26.868.000 ήτοι ποσοστό 74,02%

2. Η «SUEZ ENVIRONEMENT» κατέχει δικαιώματα ψήφου 1.982.870 ήτοι ποσοστό 5,462%

3. Η HMG GLOBETROTTER κατείχε δικαιώματα ψήφου 384.062 ποσοστό 1,06%

9. Από την 1/1/201ο οι υπηρεσίες νερού στο Παρίσι επέστρεψαν σε δημόσιο έλεγχο

περισσότερα εδώ.

http://www.tni.org/article/paris-local-authorities-regain-control-water-management

* Στη Συνθήκη του Άμστερνταμ θεσμοθετήθηκε η έννοια της «αειφόρου ανάπτυξης» που ενεγράφη στο προοίμιο της ΣΕΕ και στους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα άρθρα Β ΣΕΕ και 2 ΣΕΚ.1794 Ο όρος αειφόρος ανάπτυξη καθιερώθηκε από την Διεθνή Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη1795 το 1987 στην Έκθεση της το «Κοινό μας Μέλλον» γνωστή και ως Έκθεση Brundtland. Στην έκθεση αυτή έθεσε την έννοια της αειφόρου ανάπτυξης ως βασική για την προστασία του περιβάλλοντος και έδωσε το εξής ορισμό: «η ανάπτυξη η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να διακυβεύει την ικανότητα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες». Ο ορισμός αυτός περιέχει δύο βασικές επιταγές, την ικανοποίηση κατά προτεραιότητα των αναγκών των φτωχών κατοίκων και την ιδέα της ορθολογικής χρήσης και της επιβολής περιορισμών, ώστε να ικανοποιηθούν και οι ανάγκες των μελλοντικών γενεών. Η έννοια της αειφόρου ανάπτυξης, επαναπροσδιορίστηκε με την απόφαση 55/199 της 5ης Φεβρουαρίου 2001 της Επιτροπής Αειφόρου Ανάπτυξης, η οποία προέβλεψε ότι συστατικά μέρη της είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η κοινωνική ανάπτυξη και η οικονομική ανάπτυξη.

 http://www.avaaz.org/en/petition/SAVE_GREEK_WATER_FROM_PRIVATIZATION_SOSTE_TO_NERO_APO_TEN_IDIOTIKOPOIESE/

Το ΔΝΤ δεν θα δώσει νέα βοήθεια

«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άφησε να εννοηθεί προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν θα συμμετάσχει σε περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα», υποστηρίζει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» στην αυριανή του έκδοση και προσθέτει ότι «η Ελλάδα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει ήδη τον Σεπτέμβριο».
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «η υπομονή του ΔΝΤ με την Ελλάδα πλησιάζει στο τέλος της», ενώ «υψηλόβαθμα στελέχη του Ταμείου έκαναν γνωστό στην ηγεσία της ΕΕ ότι το ΔΝΤ δεν προτίθεται πλέον να διαθέσει περαιτέρω χρήματα για την βοήθεια προς την Ελλάδα».
Το περιοδικό αναφέρει ότι αυτή την περίοδο η τρόικα εξετάζει κατά πόσο η χώρα εφαρμόζει τις υποχρεώσεις της για μεταρρυθμίσεις και υποστηρίζει ότι είναι ήδη βέβαιο πως η κυβέρνηση στην Αθήνα δεν μπορεί να μειώσει το χρέος της χώρας στο 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, όπως έχει συμφωνηθεί. «Εάν η χώρα λάβει περισσότερο χρόνο για να εκπληρώσει τους στόχους της, αυτό θα συνεπάγεται, βάσει των εκτιμήσεων της τρόικας, επιπλέον βοήθεια μεταξύ 10 και 50 δισεκατομμυρίων ευρώ», επισημαίνεται και τονίζεται ότι «πολλές κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν είναι πλέον διατεθειμένες να επωμιστούν νέα βάρη της Ελλάδας, ενώ χώρες όπως η Ολλανδία και η Φινλανδία έχουν συνδέσει τη δική τους βοήθεια με την συμμετοχή του ΔΝΤ».
Σε αυτό το πλαίσιο, συνεχίζει το δημοσίευμα, «ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη κρίνεται πλέον στις χώρες της Ευρωζώνης ως διαχειρίσιμος».
Το περιοδικό αναφέρεται ακόμη στο ομόλογο που πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα τον Αύγουστο: «Κανονικά η Αθήνα θα έπρεπε να πληρώσει στις 20 Αυγούστου 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η λύση θα μπορούσε να δοθεί με εξόφληση του δανείου από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης. Το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να εκδώσει νέα βραχυπρόθεσμα κρατικά ομόλογα, τα λεγόμενα "t-bills" και να τα πουλήσει στις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα τα υποβάλουν στην Τράπεζα της Ελλάδος ως εγγύηση για την νέα έκτακτη βοήθεια».