ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΧΩΡΈΨΩΜΕ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Ναυλώνουν πλοία για την Κυριακή οι Αγανακτισμένοι Κρητικοί και ετοιμάζονται να πλημμυρίσουν το Σύνταγμα.

Απο Ηράκλειο ,Ρεθυμνο, Χανιά και Λασηθι εφυγαν απόψε για Αθήνα και θά είναι απο το πρωί στη πρώτη γραμμή....οπως πάντα.!!
Εκτός ομως απο τα Κρητικόπουλα που εφυγαν απόωε θα φύγουν και αυριο Κυριακή με ημερίσια δρομολόγιο για να είναι το απόγευμα στο Σύνταγμα

Για ενδέκατη μέρα οι Αγανακτισμένοι βρίσκονται στο Σύνταγμα και το Λευκό Πύργο. Τα βλέμματα όλων όμως είναι στραμμένα στο αυριανό ραντεβού "πανευρωπαϊκής αγανάκτισης".

Με λεωφορεία, πλοία και τρένα ετοιμάζονται οι Αγανακτισμένοι για το πανευρωπαϊκό ραντεβού τους την Κυριακή στις 6 το απόγευμα στην Πλατεία Συντάγματος .
Στόχος είναι  να ξεπεράσουν κάθε προιγόυμενο σε αριθμό συγγέντροση και σε κάθε περίπτωση να υπερβούμε ακόμα και τις 200.000 άτομα .

Στο Facebook επικρατεί αναβρασμός από τους Αγανακτισμένους όλη της χώρας.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους Αγανακτισμένους της Δυτικής Ελλάδας που ήδη έχουν ναυλώσει λεωφορεία των ΚΤΕΛ, έτσι ώστε να δώσουν το αγωνιστικό τους παρών. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που μέσω Facebook καλούν τους οδηγούς των ΚΤΕΛ να απεργήσουν την Κυριακή έτσι ώστε να μεταφέρουν δωρεάν όλους τους Αγανακτισμένους.

Μάλιστα, η συγκέντρωση της Κυριακής θα μεταδίδεται ζωντανά μέσω ίντερνετ σε γιγαντοοθόνη στην κεντρική πλατεία της Ισπανίας όπου την ίδια ώρα θα διαδηλώνουν και εκεί οι ισπανοί Αγανακτισμένοι.

«Λιάνα Κανέλλη μου χρωστάς 12 ενοίκια»!

14:53

«Λιάνα Κανέλλη μου χρωστάς 12 ενοίκια»!

Αν μία φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις, τότε η συγκεκριμένη θα χρειαστεί ένα ακόμη μηδενικό καθότι είναι από αυτές που… «δεν γίνονται»!

Σύμφωνα με το fimotro.blogspot.com (απ’ όπου και η φωτογραφία), ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έχει στεγάσει τα γραφεία του περιοδικού «Νέμεσις» στο Κολωνάκι η βουλευτής ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, απηύδησε και είπε να διαμαρτυρηθεί αλά… «Αγανακτισμένος» μήπως και δει κανένα ευρώ στην τσέπη του από τα 12 (όπως ισχυρίζεται) ενοίκια που του χρωστάει η κα Κανέλλη!

«Το περιοδικό πολιτικής ύλης “Νέμεσις”, Πινδάρου 32 - δεύτερος όροφος, μου χρωστά 12 ενοίκια» γράφει το πλακάτ του απεγνωσμένου ενοικιαστή. Μη νομίζετε, πάντως, πως έμεινε στη γραπτή διαμαρτυρία. Έκανε και προφορική και μάλιστα με τη ντουντούκα που κρατά στο χέρι του! Τι είπε; Μερικά γαλλικά για τη βουλευτή του ΚΚΕ και εκδότη του περιοδικού…

Τι θα μας συμβεί, εάν χρεοκοπήσει η Ελλάδα; Ο οικονομολόγος, Β. Βιλιάρδος, απαντά στο cosmo.gr

"Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας", λέει μία σοφή ελληνική ρήση, το περιεχόμενο της οποίας βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή του, σ' αυτό που βιώνουμε σήμερα ως Έλληνες και έχει να κάνει με μία επικείμενη χρεοκοπία της χώρας. Πώς φτάσαμε σ' αυτό το κρίσιμο ιστορικά σημείο στην Ελλάδα, ποιος ευθύνεται και τι θα σημάνει η επόμενη μέρα της πτώχευσης για τη χώρα γενικά και καθέναν από εμάς ειδικότερα;

Ο οικονομολόγος, εκδότης και συγγραφέας οικονομικών μελετών και συγγραμμάτων, Βασίλης Βιλιάρδος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο cosmo.gr, αναλύει τους – ασαφείς για πολλούς – οικονομικούς όρους, που έχουν ενσωματωθεί στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, τους λόγους που μας οδήγησαν ένα βήμα πριν την κρατική χρεοκοπία, αλλά και τι θα συμβεί, εάν και εφόσον ο "εφιάλτης" της πτώχευσης, που δεν έχει αποφευχθεί, γίνει πραγματικότητα...

Κύριε Βιλιάρδε, καταρχάς, νομίζω ότι θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε ορισμένους όρους, που ακούμε καθημερινά και των οποίων την έννοια δε γνωρίζουμε οι περισσότεροι από εμάς. Τι σημαίνει λοιπόν χρεοκοπία και τι είναι στάση πληρωμών;

Η χρεοκοπία και η στάση πληρωμών, η πτώχευση επίσης, είναι συνώνυμες έννοιες. Ουσιαστικά υποδηλώνουν την αδυναμία μίας χώρας να εξοφλήσει τις ληξιπρόθεσμες  υποχρεώσεις της – κυρίως βέβαια αυτές, για τις οποίες έχει εκδώσει "υποσχετικές" πληρωμής τους, δηλαδή ομόλογα δημοσίου.     

Τι σημαίνει ελεγχόμενη χρεοκοπία και σε τι διαφέρει από την πτώχευση μίας χώρας;

Η ελεγχόμενη χρεοκοπία είναι το αποτέλεσμα της καθυστέρησης, του διακανονισμού καλύτερα της πληρωμής των υποχρεώσεων μίας χώρας, με τη συμφωνία των πιστωτών της.

Η απλή χρεοκοπία είναι η μονομερής στάση πληρωμών - αυτή δηλαδή, η οποία δεν προϋποθέτει τη συμφωνία των πιστωτών.   

Η χρεοκοπία αφορά στο σύνολο των ληξιπρόθεσμων χρεών μίας χώρας, ή και σε μέρος αυτών;

Αφορά συνήθως μέρος των υποχρεώσεων μίας χώρας, αυτών ουσιαστικά που τη δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να πληρώσει. Στη συνέχεια όμως, επεκτείνεται σε όλες τις υπόλοιπες, αφού εκμηδενίζεται η πιστοληπτική ικανότητα της και επιδεινώνεται η ρευστότητα της.  

Η επέλευση της χρεοκοπίας προϋποθέτει και "επίσημη κυβερνητική εξαγγελία" ή βγαίνει και από τα συμφραζόμενα; Στην Ελλάδα, τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή; Με άλλα λόγια... Έχουμε χρεοκοπήσει και δεν το λέμε, όπως ακούγεται;

Συνήθως, εξαγγέλλεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, πριν ακόμη συμβεί, αν και δεν αποτελεί προϋπόθεση, αφού επέρχεται αυτόματα, όταν η χώρα παύει να πληρώνει τους πιστωτές της.

"Οφείλουμε να αντισταθούμε άμεσα και με κάθε τρόπο, ει δυνατόν βέβαια ειρηνικά και χωρίς να προκαλέσουμε εσωτερικές αναταραχές ή εμφυλίους πολέμους"

Φυσικά και δεν έχουμε χρεοκοπήσει, αφού δεν υπάρχουν ακόμη "διαμαρτυρημένα" ομόλογα ή ανεξόφλητες "διαταγές πληρωμής".

Αυτά που ακούγονται περί χρεοκοπίας είναι μάλλον ανεύθυνα. Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μας έχει τεράστια προβλήματα ρευστότητας, αλλά δεν είναι χρεοκοπημένη, αφού το ενεργητικό της (περιουσιακά στοιχεία), είναι τουλάχιστον ίσο με το παθητικό (δημόσιο χρέος).

Δυστυχώς όμως, δεν καταρτίζονται Ισολογισμοί για τα κράτη, οπότε δεν μπορούμε ουσιαστικά να τα συγκρίνουμε μεταξύ τους, ούτε να γνωρίζουμε την καθαρή θέση τους.       

Οι πολίτες κατηγορούν τους πολιτικούς, οι πολιτικοί τη φοροδιαφυγή των πολιτών. Τελικά, ποιος φταίει για τη χρεοκοπία μίας χώρας; Ποια είναι τα αίτια γενικά και γιατί φτάσαμε ως εδώ στην Ελλάδα ειδικά;

Η φοροδιαφυγή των Ελλήνων, αν και απόλυτα κατακριτέα, δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν των υπολοίπων κρατών. Μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι η φοροαποφυγή των πολυεθνικών, επειδή αφενός μεν έχουν κατακλύσει τη χώρα μας, αφετέρου εμείς δεν έχουμε επεκταθεί αρκετά στο εξωτερικό. 

"Η Ελλάδα οφείλει να απαιτήσει έναν βιώσιμο διακανονισμό του δημοσίου χρέους, με χαμηλά επιτόκια και παράλληλο “συμψηφισμό” των γερμανικών αποζημιώσεων"

Για τη χρεοκοπία μίας χώρας, όπως και μίας επιχείρησης, φταίει αναμφίβολα ο εκάστοτε διαχειριστής - στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, η πολιτική ηγεσία. Φυσικά όχι μόνο η σημερινή κυβέρνηση, παρά το ότι διαχειρίστηκε λανθασμένα την κρίση δανεισμού, την οποία η ίδια προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό.

Το σφάλμα έρχεται από το παρελθόν, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν λήφθηκαν τα απαιτούμενα μέτρα αποφυγής της κρίσης, ενώ η χώρα μας υπερχρεώθηκε.  Τα σημαντικότερα αίτια της σημερινής μας κατάστασης είναι: 

(α) Το ελλειμματικό ισοζύγιο μας (οι εισαγωγές μας είναι κατά πολύ υψηλότερες από τις εξαγωγές, καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε), το οποίο επιδεινώθηκε μετά την είσοδο μας στην Ευρωζώνη - μεταξύ άλλων, σαν αποτέλεσμα της "μερκαντιλιστικής" πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης που ακολούθησε η Γερμανία.

(β) Οι τόκοι, σε συνδυασμό με το υψηλό δημόσιο χρέος μας, το οποίο αυξήθηκε επειδή μπορούσαμε να δανειζόμαστε ευκολότερα, ως κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Από τα 20 δις € περίπου του ελλείμματος μας, τα 15 δις € είναι τόκοι – αυξανόμενοι συνεχώς. Εάν δεν επιβαρυνόμαστε με τόκους, το έλλειμμα μας θα ήταν σύντομα κάτω του 3% του ΑΕΠ μας (συμβαίνει και σε πολλές άλλες χώρες). Εάν δε τα επιτόκια ήταν χαμηλότερα κατά 2-3%, τότε το έλλειμμα μας θα ήταν απόλυτα διαχειρίσιμο.   

"Η φοροδιαφυγή των Ελλήνων δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν των υπολοίπων κρατών"

(γ) Η αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας, για την οποία ευθυνόμαστε όλοι μας – ειδικά όμως το κράτος, αφού το μεγαλύτερο πρόβλημα μας δεν είναι η μειωμένη ανταγωνιστικότητα μας, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ή το φορολογικό περιβάλλον, αλλά η σχεδόν ανύπαρκτη λειτουργικότητα των κρατικών υπηρεσιών μας (γραφειοκρατία, διαφθορά, διαπλοκή, εμπόδια στο άνοιγμα/κλείσιμο εταιριών κλπ.).            

Μια χώρα της Ευρωζώνης κινδυνεύει να χρεοκοπήσει ή δε θα το επιτρέψουν οι Ευρωπαίοι εταίροι;

Είναι κάτι, στο οποίο μόνο με υποθέσεις μπορεί να απαντήσει κανείς. Σε γενικές γραμμές πάντως το ΔΝΤ, ένας σύνδικος πτώχευσης ουσιαστικά, αναλαμβάνει την διαδικασία αποφυγής της χρεοκοπίας των κρατών.

Συνήθως δεν επιτρέπει τη στάση πληρωμών, λεηλατώντας κυριολεκτικά την περιουσία των θυμάτων του – κάτι που φαίνεται να επαναλαμβάνεται και στην περίπτωση της Ελλάδας.   

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη αδύναμη οικονομία μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης. Μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της, μπορεί να συμπαρασύρει και τις υπόλοιπες αδύναμες οικονομίες και το αντίστροφο;

Η Ελλάδα φυσικά δεν είναι η μόνη αδύναμη οικονομία της Ευρωζώνης. Εκτός αυτού, το πρόβλημα της είναι μόνο το δημόσιο, αφού ο ιδιωτικός τομέας της (τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά) είναι με απόσταση ο πλέον υγιής της Ευρώπης. Το συνολικό χρέος μας, δημόσιο και ιδιωτικό, είναι επίσης από τα χαμηλότερα μεταξύ των δυτικών, ανεπτυγμένων οικονομιών. 

"Η επιστροφή στη δραχμή, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν έγκλημα"

Μία ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αφενός μεν θα συμπαρασύρει τις υπόλοιπες οικονομίες της Ευρωζώνης, όχι μόνο τις αδύναμες, αφετέρου θα σημάνει την αρχή του τέλους της ζώνης του Ευρώ, ενώ πιθανότατα θα πυροδοτήσει μία νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση άνευ προηγουμένου.

Το αντίστροφο θα μπορούσε να συμβεί επίσης, αφού οι χώρες που έχουν υιοθετήσει ένα κοινό νόμισμα, λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία.  
    
Τελευταία, γίνεται πολύς λόγος για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή. Είναι εφικτή η έξοδος; Και από τι κινδυνεύει η Ελλάδα, εάν επιστρέψει στο παλιό της νόμισμα;

Η Ελλάδα δεν μπορεί να υποχρεωθεί στην έξοδο της από την Ευρωζώνη – ίσως μόνο να το αποφασίσει η ίδια, "κοινή συναινέσει".

"Ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας - τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά - είναι με απόσταση ο πλέον υγιής της Ευρώπης"

Η επιστροφή στη δραχμή, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα ήταν έγκλημα. Μεταξύ άλλων, το νέο νόμισμα θα υποτιμούταν αμέσως, τουλάχιστον κατά 50% - με αποτέλεσμα να αυξηθεί αντίστοιχα το συνολικό εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, σε επίπεδα που θα ήταν αδύνατον να αποπληρωθεί.

Τέλος, θα ήταν μάλλον δεδομένη η επιδρομή στις τράπεζες (bank run) και η χρεοκοπία τους, γεγονός που θα είχε συνέπειες για πολλές άλλες χώρες της Α. Ευρώπης, στις οποίες οι τράπεζες μας διατηρούν υποκαταστήματα.  

Ας μιλήσουμε για την επόμενη μέρα της χρεοκοπίας. Ποια είναι η τύχη των δανείων και τι επακόλουθα θα έχει η όποια τύχη τους για την οικονομία της Ελλάδας;

Τα δάνεια φυσικά δεν μηδενίζονται, αφού οι πιστωτές δεν θα πάψουν να ζητούν την πληρωμή τους, με κάθε τρόπο – πόσο μάλλον τα "ενυπόθηκα" της Τρόικας.

Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί:

(α) μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να "αποσβέσουν", ενώ οι επισφάλειες τους εκσφενδονίζονται στα ύψη),

(β) μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός "καλπάζει", το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ.) και

γ) μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη "χρεοκοπημένη" Οικονομία).     
  
Ειδικά, όσον αφορά στους πολίτες. Με τι ισοδυναμεί η κρατική χρεοκοπία; Τι θα συμβεί με τα δάνεια που έχει κανείς, αλλά και με τις καταθέσεις του; Και πόσο θα αλλάξει η καθημερινότητα των πολιτών;

Ή χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη ραγδαία κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου τους, όπως και τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται σημαντικά (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ) – ενώ τα δάνεια τους παραμένουν ως έχουν, οπότε αδυνατούν να τα αποπληρώσουν. 

"Έχουν γίνει πολλά βήματα προς τα πίσω και οι όποιες θυσίες του ελληνικού λαού είναι μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα"

Συνήθως δεν προλαβαίνουν να πάρουν πολλά χρήματα από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, αφού για κάποιο διάστημα επιτρέπονται μόνο περιορισμένες αναλήψεις.

Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ.) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ.) που απολάμβαναν.

Για την καθημερινότητα σημαίνει φτώχεια, τεράστια αύξηση της εγκληματικότητας, εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας κλπ.   

Με ποιους τρόπους μπορεί να αποφευχθεί η κρατική χρεοκοπία;

Η κρατική χρεοκοπία μπορεί σε γενικές γραμμές να αποφευχθεί με τον δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών, με την αύξηση των φόρων (χωρίς όμως την πρόκληση στασιμοπληθωρισμού), με διάφορους καταναγκαστικούς τρόπους μεταφοράς της ιδιωτικής περιουσίας στο δημόσιο (ειδική φορολόγηση κλπ.) ή/και με τον πληθωρισμό – ο οποίος όμως, αν και η καλύτερη δυνατή μέθοδος όλων, στην περίπτωση της Ευρωζώνης δυστυχώς δεν εξαρτάται από το εκάστοτε κράτος.

Στόχος είναι εν πρώτοις η επίτευξη πρωτογενών (προ τόκων) πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό, έτσι ώστε να μπορέσει η χώρα να δανείζεται από τις αγορές.  
 
Στην Ελλάδα, υπάρχει κάποιο άλλο μέτρο, που δεν "επιστρατεύτηκε" και μπορεί να βοηθήσει; Ειδικά ως προς τις αποκρατικοποιήσεις, μπορούν στο κρίσιμο αυτό σημείο, να αποτελέσουν λύση;

Οι αποκρατικοποιήσεις, τουλάχιστον υπό τις σημερινές αξίες των περιουσιακών στοιχείων της χώρας μας, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση λύση – ίσως μόνο αυτές των ζημιογόνων, μη κοινωφελών και μη στρατηγικών επιχειρήσεων. 

Για την καθημερινότητα, χρεοκοπία σημαίνει φτώχεια, τεράστια αύξηση της εγκληματικότητας, εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας

Η Ελλάδα οφείλει να απαιτήσει έναν βιώσιμο διακανονισμό του δημοσίου χρέους της, με χαμηλά επιτόκια και με τον παράλληλο "συμψηφισμό" των γερμανικών αποζημιώσεων - χωρίς τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τη λεηλασία του εθνικού πλούτου της (παραμένοντας φυσικά εντός της Ευρωζώνης, αφού κανένας δεν μπορεί να απαιτήσει την έξοδο της).

Στην καλύτερη περίπτωση, ένα σχέδιο Μάρσαλ για την οικονομία της, ανάλογο με αυτό που προσφέρθηκε στη Γερμανία από τις Η.Π.Α.  

Εδώ και καιρό, ο πρωθυπουργός ζητά τη συναίνεση των πολιτικών κομμάτων, κάτι που δεν έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Πώς βοηθά πρακτικά η συναίνεση και κατά πόσο έχει παρέλθει το κρίσιμο διάστημα, που θα μπορούσε πράγματι να εξυπηρετήσει το ρόλο της;

Η συναίνεση των πολιτικών κομμάτων σήμερα, όταν η χώρα μας κυβερνάται ήδη από εξωθεσμικούς οργανισμούς, σημαίνει ουσιαστικά κατάλυση της δημοκρατίας. Εάν τα πολιτικά κόμματα συνεργάζονταν, στενά και αποτελεσματικά, από τις αρχές του 2009 (το αργότερο), θα υπήρχε σίγουρα λύση.

Τώρα όμως είναι μάλλον αργά, εκτός εάν αποφασίσουν όλα μαζί να αντισταθούν, από κοινού με τους Πολίτες, στην επέλαση των αγορών, καθώς επίσης στις ηγεμονικές βλέψεις της Γερμανίας.

Απαιτείται λοιπόν μία έντιμη συναίνεση ακομμάτιστων πολιτικών και Πολιτών, στα πλαίσια ενός νέου "κοινωνικού συμβολαίου" - εάν θέλουμε πραγματικά να κερδίσουμε τον πόλεμο, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Προφανώς, η ολοκληρωτική εξάλειψη της ατιμωρησίας των πολιτικών, θα ήταν εκ των "ουκ άνευ" ενός τέτοιου "συμβολαίου".      

Πιστεύετε ότι ειδικά στην Ελλάδα, έχει αποφευχθεί ο κίνδυνος; Ήδη ενάμιση μήνα, αν όχι και λιγότερο, από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, υπήρχε φημολογία, ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με πτώχευση. Από τότε έχουν γίνει βήματα; Έχουν πιάσει τόπο οι θυσίες του ελληνικού λαού;

Φυσικά και δεν έχει αποφευχθεί ο κίνδυνος – το αντίθετο μάλιστα, έχει αυξηθεί σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Η διαχείριση της κρίσης δανεισμού μετά τις εκλογές ήταν καταστροφική – επίσης καταστροφική ήταν η διαχείριση της κρίσης χρέους πριν από τις εκλογές.

Έχουν γίνει πολλά βήματα προς τα πίσω και οι όποιες θυσίες του ελληνικού λαού είναι μέχρι στιγμής χωρίς αποτέλεσμα.
 
Εάν τελικά ξεπεράσουμε τον κίνδυνο και η Ελλάδα δε χρεοκοπήσει, τι κληρονομιά" θα αφήσουν οι διαδοχικοί διεθνείς δανεισμοί για τις επόμενες γενιές;

Εάν η Ελλάδα δεν διακανονίσει μακροπρόθεσμα το χρέος της με χαμηλά επιτόκια, εάν δεν επιλύσει σωστά τα προβλήματα του ισοζυγίου της, καθώς επίσης εάν δεν αρχίσει να παράγει, καταναλώνοντας λιγότερο και κυρίως ελληνικά προϊόντα, οι επόμενες γενεές αφενός μεν θα υποφέρουν οικονομικά, αφετέρου δε θα είναι πολίτες ενός προτεκτοράτου κάποιας δυτικής χώρας.   

Η χρεοκοπία μπορεί να μεταμορφωθεί σε και κάτι "θετικό"; Έχουν υπάρξει παραδείγματα χωρών, που χρεοκόπησαν κι όμως κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και να γίνουν ίσως και δυνατότερες οικονομικά;

Δεν νομίζω ότι η χρεοκοπία έχει κάτι το θετικό. Τα αποτελέσματα της είναι πάντοτε επώδυνα, ενώ συμβάλλει μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις (για παράδειγμα, το σχέδιο Μάρσαλ μετά τη χρεοκοπία της Γερμανίας και τη διαγραφή χρεών εκ μέρους των πιστωτών της), στο να ενδυναμωθεί οικονομικά μία χώρα.

Για πολλές δεκαετίες δε οι Πολίτες μίας χρεοκοπημένης χώρας, όπως αποδείχθηκε από την ασιατική κρίση, παραμένουν σε κατάσταση "μετατραυματικού σοκ".    

Εάν τελικά, η Ελλάδα κηρύξει πτώχευση, από την εμπειρία σας, με ποιους τρόπους και σε πόσο βάθος χρόνου κρίνετε, ότι θα ανακάμψει οικονομικά;

Εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο η νέα κυβέρνηση (τα υφιστάμενα κόμματα και οι κυβερνήσεις συνήθως χάνονται για πάντα) θα διαχειρισθεί την ενδεχόμενη πτώχευση.

Συνήθως πάντως, η ανάκαμψη ξεκινάει αμέσως μετά τη χρεοκοπία – όχι όμως για τους μισθωτούς, τους εργαζομένους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, για τους οποίους η ανάκαμψη αργεί ακόμη και δεκαετίες.  
 
Το τελευταίο διάστημα, έχουν οργανωθεί και πραγματοποιούνται διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, αγανακτισμένων πολιτών, σε πολλές περιοχές της χώρας. Υπάρχει περίπτωση, αυτή η "ανυπακοή" ή έστω αντίδραση, να επιβαρύνει με κάποιον τρόπο τη χώρα;

Ουσιαστικά ένα κράτος χρεοκοπεί, όταν οι Πολίτες του επιδείξουν «ανυπακοή» - εάν "επαναστατήσουν", δηλαδή και εμποδίσουν την εφαρμογή των καταναγκαστικών και λοιπών μέτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση τους.

Σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και διεθνώς, ο κ.Βιλιάρδος έχει αναλύσει πολλά σημεία της στη θέση “Οικονομία και Πολιτική” της ιστοσελίδας www.casss.gr - ενώ έχει ήδη εκδώσει βιβλίο, με τον τίτλο “Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ”, το οποίο αποστέλλεται ταχυδρομικά, μετά από παραγγελία στο e-mail: kb@kbanalysis.com ή στο τηλέφωνο 210 – 66 27 711.

Εν τούτοις, τουλάχιστον όσον αφορά μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα, όπως είναι η Ελλάδα, μία χώρα που ευρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, αποτελεί πειραματόζωο μίας νέας "τάξης πραγμάτων" και επιχειρείται η λεηλασία της, τα πράγματα διαφέρουν.

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν είναι ακριβώς σαν να δεχόμαστε την επίθεση ενός εχθρού, ο οποίος επιχειρεί να εισβάλλει στα σύνορα μας (μέσω αυτών δε στην υπόλοιπη Ευρωζώνη).

Επομένως, οφείλουμε να αντισταθούμε άμεσα και με κάθε τρόπο, ει δυνατόν βέβαια ειρηνικά και χωρίς να προκαλέσουμε εσωτερικές αναταραχές ή εμφυλίους πολέμους. 

Οι είκοσι ημέρες που θα συγκλονίσουν τη χώρα

Της Μαρίνας Μάνη

Οι είκοσι μέρες που θα συγκλονίσουν την Ελλάδα άρχισαν να μετρούν από χθες. Η επιστολή στον πρωθυπουργό των 16 κυβερνητικών βουλευτών μπορεί να μην καταλήγει σε ευθεία απειλή καταψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, ωστόσο όποιος μιλά με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος καταλαβαίνει ότι τίποτα δεν θεωρείται απίθανο. Ακόμη και σε ανώτατο επίπεδο, όπως άφησε να εννοηθεί προ ημερών ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος σε ερώτηση τι θα κάνουν οι υπουργοί εάν τα μέτρα θα είναι τόσο σκληρά όσο αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, απάντησε με νόημα “τότε, η συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα”. Ή όπως έδειξε η επιλογή της Λούκας Κατσέλη, να διευκρινίσει ότι τις συζητήσεις για τα εργασιακά με την τρόικα τις έκανε ο πρωθυπουργός.

Ο εγκλωβισμός των βουλευτών

Η κλεψύδρα λοιπόν γύρισε ανάποδα. Το υπουργικό συμβούλιο θα συγκληθεί μάλλον τη Δευτέρα, αν και οι σκέψεις για συνεδρίαση εντός του Σαββατοκύριακου δεν έχουν εγκαταλειφτεί. Αμέσως μετά, το “εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση” θα κατατεθεί στη Βουλή και θα ξεκινήσει η μεγάλη ανηφόρα προς την έγκρισή του. Η ψηφοφορία ορίσθηκε για τις 22 Ιουνίου, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει να μεταβεί στη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Ιουνίου με ένα ξεκάθαρο “ναι”. Εκτός κι αν εμφανισθεί ενώπιον εταίρων και δανειστών με ένα εξίσου ξεκάθαρο “όχι”, οπότε αυτό που θα τους ανακοινώσει είναι η ημερομηνία των πρόωρων εκλογών.

Μέχρι στιγμής, κάτι τέτοιο δεν θεωρείται “πολύ πιθανό”. Πρώτον, διότι δύσκολα θα βρει κανείς βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που να λέει ευθέως ότι θα ψηφίσει αρνητικά –όχι επειδή δεν θα το ήθελε, αλλά διότι ουδείς θέλει να χρεωθεί πτώση της κυβέρνησης. Αντιθέτως, το Capital.gr έχει εντοπίσει τουλάχιστον δύο που σκέφτονται “σοβαρά”, όπως λένε, να παραιτηθούν από το αξίωμα παραχωρώντας τις έδρες στους επιλαχόντες.

Άπαντες νοιώθουν εγκλωβισμένοι –και θα νοιώσουν ακόμη περισσότερο, όταν ακούσουν από το στόμα του κ. Παπανδρέου την απόφαση να “έλθει” το πακέτο των μέτρων σε ένα και μόνο άρθρο, οπότε δεν θα έχουν τη δυνατότητα να υπερψηφίσουν κάποια σημεία και να καταψηφίσουν άλλα.

Απόφαση που θα φέρει ασφυξία σε κυβερνητικούς βουλευτές και θα ωθήσει στο “όχι” την αξιωματική αντιπολίτευση που ζητά επιμόνως να εγκαταλειφτεί η λογική του “όλα σε ένα” –για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Οι στροφές του Καρατζαφέρη

Η στάση αρκετών κυβερνητικών βουλευτών θα εξαρτηθεί και από την ψήφο που θα δώσει η αντιπολίτευση: “Εάν ο Καρατζαφέρης σταθεροποιηθεί σε μία γραμμή και υπερψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο, τότε, μαζί με τους βουλευτές της ΔΗΣΥ, θα προστεθούν άλλα είκοσι ΄ναι΄ στην ψηφοφορία. Αυτό σημαίνει ότι το σχέδιο δεν θα κινδυνεύει από δυο-τρια δικά μας ΄όχι΄”, είναι... κάποιοι υπολογισμοί που ακούσαμε χθες.

Γι΄ αυτό και πολλοί στο κυβερνών κόμμα μπλόκαραν από τη χθεσινή, νέα, στροφή του προέδρου του ΛΑΟΣ ο οποίος αφού επέμεινε στη συγκρότηση οικουμενικού σχήματος, χαρακτήρισε την κυβέρνηση “ανίκανη και επικίνδυνη”, έριξε ομίχλη στην ψήφο του (“σας δώσαμε μία ευκαιρία πέρυσι, γιατί να σας δώσουμε άλλη μία φέτος;”) και κατάληξε με την ηχηρή επισήμανση “δεν θέλω να με έχει η Ιστορία σ΄ αυτούς που δεν αντέδρασαν”. Σε τι και πώς, θα δείξει. Αλλά η χθεσινή του εμφάνιση στη Βουλή επανέφερε ερμηνείες, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα επιλέξει να βρεθεί –για δεύτερη φορά– στο πλευρό της κυβέρνησης “αφήνοντας στον Σαμαρά τις δάφνες της αντίστασης”.

“Κατά συνείδηση”

Σ΄ αυτό το θολό τοπίο οφείλεται και η χθεσινή πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη προς τις ηγεσίες των κομμάτων να μη θέσουν θέμα κομματικής πειθαρχίας και να “αφήσουν” τους βουλευτές τους να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Ηδη, η στενή πολιτική φίλη της, που έχει παραμείνει στη ΝΔ, βουλευτής Ελσα Παπαδημητρίου, δήλωσε ότι θα “ψηφίσει ανάλογα με τη συνείδησή της”, ενώ το ίδιο θα ήθελαν να πράξουν κι άλλοι δύο συνάδελφοί της –του ιδίου κλίματος. Εάν το πράξουν, η έξοδός τους από τη ΝΔ θεωρείται δεδομένη.

Όπως και η έξοδος από το ΠΑΣΟΚ όσων βουλευτών επιλέξουν, εν τέλει, το “όχι” –όπως συνέβη με τους Γιάννη Δημαρά, Σοφία Σακοράφα, Βασίλη Οικονόμου που καταψήφισαν το Μνημόνιο και του Βαγγέλη Παπαχρήστου που καταψήφισε τις αλλαγές στα εργασιακά.

Το... βάσανο του ΚΤΕ

Μία πρώτη –αλλά “δυνατή”– γεύση θα δοθεί στις αρχές της εβδομάδας, οπότε και αναμένεται ο υπουργός Οικονομικών να ενημερώσει για τα νέα μέτρα τον αρμόδιο Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας (ΚΤΕ) του ΠΑΣΟΚ: Σ΄αυτόν ανήκουν τέσσερις από τους 16 που υπέγραψαν την επιστολή προς τον πρωθυπουργό και προεδρεύει η Βάσω Παπανδρέου η οποία έχει “επιτεθεί” ουκ ολίγες φορές στον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και έχει ταχθεί υπέρ της κίνησης των “16”.

Οσο για την εσωκομματική ταυτότητα των “16”; Πολλοί μίλησαν για “δάκτυλο Βενιζέλου” ή “Σημιτικών” εξαιτίας συγκεκριμένων υπογραφών –Τόνιας Αντωνίου, Δημήτρη Λιντζέρη, Πάρη Κουκουλόπουλου, Εύας Καϊλή, Νίκου Σαλαγιάννη και Εκτωρα Νασιώκα, Σούλας Μερεντίτη, Κώστα Καρτάλη, αντίστοιχα. Μπερδεύτηκαν όμως από τις υπογραφές των Βασίλη Τόγια, Παναγιώτη Κουρουπλή, Ολγας Ρενταρή και Σοφίας Γιαννακά που είχαν στηρίξει τον κ. Παπανδρέου στη μάχη της ηγεσίας...

Το “τυχαίο” γεγονός

Σχεδιασμοί και διαδικασίες που θα τιναχθούν στον αέρα εάν ένα “τυχαίο γεγονός” στις κινητοποιήσεις των ημερών οδηγήσει σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Ο Ανδρέας Λοβέρδος εξέφρασε δημοσίως χθες φόβους ότι “θα έχουμε θύματα”, με αφορμή τα γεγονότα έξω από την Βουλή την Τρίτη, στην Κέρκυρα την Τετάρτη και στην Ηλιούπολη χθες...
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Του Θανάση Θεοδώρου...Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

 

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ   Η άμυνα του καθεστώτος απέναντι στα κινήματα έχει ένα βασικό επιχείρημα: Την απουσία πολιτικής πρότασης από πλευράς των κινημάτων.  Το επιχείρημα αυτό μπορεί να αναδεικνύει τις παθογένειες και τις παιδικές ασθένειες του κινήματος αλλά κρύβει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι και ιδεολογία υπάρχει και πρόταση και εναλλακτική λύση απέναντι σε αυτά που προτείνει το καθεστώς. Οι ιδέες και οι ζυμώσεις στα κινήματα είναι γεγονός και κυκλοφορούν σε λαϊκές συνελεύσεις, στους δρόμους, στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο, στα πηγαδάκια, στα καφενεία….παντού και είναι καταγεγραμμένες έχουν πάρει κωδικοποιημένη μορφή και αποτελούν το ελάχιστο πλαίσιο πολιτικών στόχων που είναι αποδεκτοί από όλους, όπως έχει γίνει σαφές μέσα από τις συνελεύσεις και τις συναντήσεις, που γίνονται καθημερινά, τόσο ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν πάρει πρωτοβουλίες κι έχουν καταθέσει προτάσεις όσο και σε απλούς ενεργούς πολίτες που εκφράζουν δημοκρατικά τη γνώμη τους. Η κωδικοποίηση των αρχών και στόχων του κινήματος είναι τα γνωστά σε όλους 5 σημεία. 1.     Απονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για την κατάρρευση της χώρας.   Η πολιτική της παρούσας κυβέρνησης είναι απόρροια συνταγματικών παραβιάσεων και συνιστά εξαπάτηση του Ελληνικού λαού, που ψήφισε το κυβερνόν κόμμα για να εφαρμόσει πρόγραμμα εντελώς αντίθετο από αυτό που εφαρμόζεται. Η προκλητική ανακολουθία μεταξύ του πολιτικού προγράμματος της παρούσας κυβέρνησης βάσει του οποίου ψηφίστηκε από το εκλογικό σώμα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και των πολιτικών που σαν κυβέρνηση εφαρμόζει με το πρόσχημα της δημοσιονομικής και πιστωτικής κρίσης που οδήγησαν στην αποδοχή του μνημονίου, αποτελεί τη βάση της απονομιμοποίησης της παρούσας κυβέρνησης.   2.Μή αναγνώριση του χρέους και προσφυγή στα αρμόδια διεθνή δικαστήρια για την ακύρωση των πρόσφατων δανειακών συμβάσεων επι τη βάσει των κανόνων του διεθνούς δικαίου και της νομολογίας. Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές του ελληνικού κράτους και ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, που έμμεσα έχει εκχωρηθεί στους δανειστές. Με τον τρόπο αυτό εξοικονομούμε πάνω από 80 δισ. Ευρώ, που είμαστε αναγκασμένοι να καταβάλλουμε κάθε χρόνο στους δανειστές και για τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε συνεχώς διογκώνοντας το δημόσιο χρέος. -Γλιτώνοντας από τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές, ο οποίος το 2009 έφτασε στο 35% του ΑΕΠ, όχι μόνο μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά και με τους πόρους που θα περισώσουμε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια γενναία αναδιανομή εισοδημάτων προς όφελος πρώτα και κύρια των μισθωτών και συνταξιούχων. Κι αυτό όχι μόνο ή απλώς για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης ή βελτίωσης του επιπέδου της ζωής τους, αλλά γιατί μόνο έτσι μπορεί να ξεκινήσει μια αληθινή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.   - Με την άρνηση της χώρας να αναγνωρίσει τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της οι επικριτές αυτής της πρότασης τονίζουν ότι η χώρα δεν θα μπορέσει ξανά να βγει στη διεθνή αγορά ομολόγων για να δανειστεί. Αυτό, όμως, δεν είναι κακό, αλλά καλό. Αλίμονο αν η χώρα χρειάζεται να δανείζεται επ άπειρον από τη διεθνή κερδοσκοπία: έχει χάσει το παιχνίδι από χέρι. Αν εκλείψει η εξυπηρέτηση των δανείων, οι πραγματικές δανειακές ανάγκες της χώρας είναι ασήμαντες. Κάλλιστα μπορεί να τις καλύψει από το εσωτερικό, με όπλο το δικό της εθνικό νόμισμα, όπως έκανε για δεκαετίες πριν μπει στο ευρώ, χωρίς να κινδυνεύει από χρεοκοπία. Σημαντική στην οικονομική αυτή διαδικασία είναι η παράλληλη διεκδίκηση πληρωμής πρός την χώρα όλων των συμβατικών οικονομικών υποχρεώσεων άλλων χωρών όπως πχ της περίπτωσης της Γερμανίας Στο πλαίσιο ανασυγκρότησης της οικονομίας προτείνεται ο εξορθολογισμός των εξόδων του Δημοσίου και η θέσπιση αξιόπιστου μηχανισμού ελέγχου για τη διασφάλιση της διαφάνειας και την αποφυγή των υπερτιμολογήσεων, που αποτελούν θεμέλιο λίθο της διαφθοράς. -Ηδη οι τράπεζες είναι υπό κατάρρευση Ο μόνος τρόπος για να διασωθούν, μαζί με τις λαϊκές αποταμιεύσεις και καταθέσεις, είναι η εθνικοποίηση των βασικών τραπεζών και η μετατροπή τους από ιδρύματα σαράφικης εκμετάλλευσης της επιχείρησης και του νοικοκυριού, σε μοχλούς αναδιοργάνωσης και αναπτυξιακής στήριξης της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, του ατομικού παραγωγού και επιχειρηματία και του νοικοκυριού. Έτσι μπορεί να ελεγχθεί και η εκροή κεφαλαίου στο εξωτερικό, που αποτελεί μια από τις πιο μεγάλες πληγές της ελληνικής οικονομίας. Η επανίδρυση της ΕΤΒΑ επίσης θα αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας στη χώρα μας, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αποβιομηχανοποιηθεί πλήρως Η μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους, είναι ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η χώρα από την πτώχευση και την καταστροφή και η μόνη ευκαιρία για να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους . Για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, για την ίδια τη χώρα.  3.     Συνολική αναθεώρηση των σχέσεων της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση  -Η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας δεν λύνει το μεγάλο πρόβλημα του τεράστιου δημόσιου χρέους, το οποίο συνεχώς θα διογκώνεται.  -Η μόνη λύση για να ανακτήσει η Ελλάδα μέρος της χαμένης ανταγωνιστικότητάς της, δεν είναι να δεχθεί ένα νέο σύμφωνο στα πλαίσια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της Γερμανίας και άλλων χωρών της Β. Ευρώπης αλλά η ανάκτηση του ελέγχου της οικονομίας, που σαν πρώτο και αναγκαίο όρο έχει την έκδοση εθνικού νομίσματος. Η έκδοση εθνικού νομίσματος θα πρέπει να συνοδεύεται από εγγύηση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων από τυχόν υποτίμηση έτσι ώστε να μην μειωθεί αλλά να αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά. 4. Η αναζήτηση ποινικών και αστικών ευθυνών από τους υπευθύνους, που μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Αν αποδειχθεί ύπαρξη δόλου τότε ενέχονται σε εσχάτη προδοσία, διότι συνειδητά έβλαψαν τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της πολιτείας και το αδίκημα δεν είναι παραγεγραμμένο με τις ισχύουσες διατάξεις -Η κατάρρευση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού της χώρας που βιώνουν οι πολίτες δεν είναι προϊόν αυτόματης διαδικασίας.   -Για την τραγική υπερχρέωση στούς διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, την ανεργία που καλπάζει,το κόψιμο μισθών, μεροκάματων και συντάξεων, τα λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις εκατοντάδες αυτοκτονίες πολιτών για χρέη και την υποθήκευση της ίδιας της χώρας ,υπεύθυνοι είναι συγκεκριμένοι πολιτικοί, που κυβέρνησαν τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση όπως και συγκεκριμένοι κρατικοδίαιτοι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι στο βωμό των υπερκερδών υπέθαλψαν διαχρονικά τα φαινόμενα της διαπλοκής εν γνώσει των ολεθρίων αποτελεσμάτων που είχαν οι πρακτικές αυτές εις βάρος των συμφερόντων του κράτους.   -Όλοι οι αναφερόμενοι παράγοντες αποτελούν ουσιαστικό  μέρος του τραγικού προβλήματος του τόπου. Απαίτηση των πολιτών είναι η προσαγωγή τους σε δίκες από ειδικό δικαστήριο στο οποίο θα λογοδοτήσουν απολαμβάνοντας δίκαιη δίκη ,σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες απόδοσης δικαίου.   5.Εισαγωγή στη χώρα πολιτικών συνθηκών πραγματικής Δημοκρατίας με τροποποίηση του Συντάγματος.   -Το παρόν κοινοβουλευτικό σύστημα δεν εκφράζει γνήσια τη βούληση των πολιτών καθώς ρυθμίζεται από μεταβαλλόμενους εκλογικούς νόμους, που νοθεύουν την αρχή της ισότητας της ψήφου των πολιτών (κάθε πολίτης και μία ισοδύναμη πολιτικά ψήφος).   -Αφ ετέρου ο τρόπος χρηματοδότησης των κομμάτων και των πολιτικών από το δημόσιο ταμείο η από επιχειρηματικούς κύκλους δεν διασφαλίζει παρά τη διαιώνιση συνθηκών διαφθοράς και διαπλοκής.   -Η μορφή αντιπροσώπευσης των πολιτών από πολίτες-πολιτικούς με θητείες απεριόριστου χρόνου οδηγεί σε πελατειακές σχέσεις, φαινόμενα διαφθοράς και καλπάζουσα διαπλοκή.   Η λειτουργία της «αρχής της δεδηλωμένης» ως κοινοβουλευτικής πρακτικής ουσιαστικά αναιρεί το δικαίωμα στον βουλευτή να έχει γνώμη και τον υποτάσσει στην πολιτική του «αρχηγού» νοθεύοντας έτσι τον κοινοβουλευτισμό. -Με βάση τις αναφερόμενες εμπειρίες των τελευταίων δεκαετιών, οι πολίτες επιθυμούν να εκφράζουν τη βούλησή τους σε τοπικό η/και εργασιακό επίπεδο μέσα από συνελεύσεις οι οποίες θα εκλέγουν αντιπροσώπους μικρής θητείας με απλό σύστημα ψηφοφορίας. -Εφαρμόζεται η αρχή της ανακλητότητας όλων των δημόσιων αξιωμάτων με απλή πλειοψηφία, η αρχή της ισοδυναμίας της ψήφου των πολιτών,η περιορισμένη διάρκεια κάθε δημόσιας θητείας. -Για την υλοποίηση της δημοκρατικής διαδικασίας δεν απαιτούνται οι τεράστιες δημόσιες και ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις οι οποίες συντηρούν τη διαφθορά. Αντίθετα χρησιμοποιούνται θεσμοθετημένα και ελεύθερα πλέον τα συμβατικά ΜΜΕ και αξιοποιούνται οι επικοινωνιακές δυνατότητες του διαδικτύου.   -Αντιπρόσωποι των επί μέρους συνελεύσεων από όλη τη χώρα και τα πεδία εργασίας των πολιτών συγκροτούν την Εθνοσυνέλευση των πολιτών η οποία εκπονεί νέο Καταστατικό Χάρτη της χώρας που διασφαλίζει πραγματικούς δημοκρατικούς θεσμούς οι οποίοι υλοποιούν τις παραπάνω βασικές αρχές.   -Εισάγεται η χρήση δημοψηφισμάτων άμεσης έκφρασης της βούλησης των πολιτών σε τοπικό η πολιτειακό επίπεδο για ζητήματα τοπικού, εργασιακού ,οικονομικού και γενικού ενδιαφέροντος.     ΝΕΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ;  Και ναι και όχι! Η ιδέα της άμεσης δημοκρατίας κερδίζει διαρκώς περισσότερο έδαφος στα κινήματα. Αυτό συμβαίνει για μια ποικιλία λόγων. Ο βασικότερος είναι ότι το παρόν κοινοβουλευτικό σύστημα λειτουργεί σαν επίφαση δημοκρατίας ενώ κάθε άλλο παρά δημοκρατικό είναι. Είναι κοινή η πεποίθηση ότι οι βουλευτές είναι έμμισθες γλάστρες των οποίων η παρουσία  στην βουλή απλά συμπληρώνει το σκηνικό μιας δήθεν δημοκρατίας ενώ στην πραγματικότητα στερούνται του δικαιώματος να «βούλονται» θεμελιώδες για κάποιον που θέλει να λέγεται βουλευτής. Ψηφίζουν αγεληδόν ως άβουλη μάζα ότι προτείνει το κομματικό ή κυβερνητικό διευθυντήριο αλλιώς χάνουν την καρέκλα τους που έχει αναχθεί ως υπέρτατο αγαθό στο νέο κοινοβουλευτικό ήθος. Η χρεωκοπία λοιπόν αυτού  του θεατρικού κοινοβουλευτισμού είναι ό ένας λόγος. Η αναζήτηση ενός άλλου δημοκρατικού προτύπου, το οποίο μάλιστα έλκει την καταγωγή του από την αρχαία Αθήνα του χρυσού αιώνα μοιάζει να είναι γοητευτική ιδέα. Όπως όλες οι νέες ιδέες, ακόμα κι αν είναι τόσο παλιές πάσχουν από παιδικές ασθένειες. Οι ακραιφνείς οπαδοί της «άμεσης δημοκρατίας» ονειρεύονται μια κοινωνία που θα διοικείται από κληρωτούς, ανακλητούς άρχοντες, που θα αναδεικνύονται μέσα από λαϊκές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα και που όλες οι αποφάσεις που αφορούν στη διακυβέρνηση της χώρας θα λαμβάνονται με δημοψηφίσματα. Πάνε περίπατο τα αρχηγιλίκια, περίπατο οι πελατειακές σχέσεις κι ένα σωρό παθογένειες του τωρινού κοινοβουλευτισμού. Είναι όμως λειτουργικό κι αποτελεσματικό ένα σύστημα τέτοιο σε μια σύγχρονη κοινωνία στο πλαίσιο του υπαρκτού παγκόσμιου γίγνεσθαι;  Απαντώ ευθέως: Έτσι όπως το ονειρεύονται οι ρομαντικοί οπαδοί της άμεσης δημοκρατίας όχι! Είναι σαφές για κάθε λογικό άνθρωπο ότι δεν μπορούν να μπαίνουν σε δημοψηφίσματα λεπτά θέματα διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής, των οποίων η χάραξη κι επεξεργασία οφείλει να είναι έργο ειδικών σε μυστικές συνεδριάσεις. Δεν ζούμε στην εποχή όπου το μοναδικό θέμα εξωτερικής πολιτικής ήταν το «κάνουμε πόλεμο ή όχι». Δεν μπορεί τα θέματα άμυνας να είναι αντικείμενο συζήτησης στις γειτονιές. Μπορεί όμως να γίνεται εκτεταμένη χρήση δημοψηφισμάτων για ένα σωρό θέματα που αφορούν στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Μπορεί  ο πολίτης να αποφασίσει με δημοψήφισμα το αν θα δανειστεί η χώρα ή όχι γνωρίζοντας τις συνέπειες και της μιάς εκδοχής και της άλλης, εφ όσον ενημερώνεται με ειλικρίνεια από τους άρχοντες και όχι με την κρυψίνοια που χαρακτηρίζει το «καθεστώς» , που ενώ μας έλεγε ότι «λεφτά υπάρχουν» έκλεινε μυστικές συμφωνίες με το ΔΝΤ πρίν καν πάρει την εξουσία. Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο η άμεση δημοκρατία δεν είναι ένα ιδεατό καθεστώς. Είναι υπαρκτό στη σύγχρονη κοινωνία. Η Ελβετία, χάρη στο σύνταγμα που συνέταξε ο Καποδίστριας, έχει μια μορφή άμεσης δημοκρατίας, η οποία αποδείχτηκε λειτουργική και την έχει οδηγήσει στην ευνομία και την σταθερότητα. Είναι τυχαίο το ότι όταν διαμορφωνόταν το πολιτικό μέλλον της Ευρώπης, οι επικυρίαρχοι επέλεξαν αυτό το καθεστώς για την έδρα των τραπεζών τους, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη διέσπειραν απολυταρχίες και ψευδοδημοκρατίες;  Το σύνταγμα λοιπόν της Ελβετίας είναι μια καλή βάση για συζήτηση. ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα όμως: Κάποια πράγματα γίνονται πρίν και κάποια μετά. Τι εννοώ: Ακούω πολλούς μέσα στα κινήματα να λένε ότι η αλλαγή δεν θα πρέπει να γίνει με όρους του καθεστώτος, δηλαδή με εκλογές, αλλά να δημιουργηθούν οργανώσεις βάσης, να εκπαιδευτεί ο λαός στη λειτουργία της άμεσης δημοκρατίας, και να αναδείξει όργανα, που θα προκύψουν μέσα απ αυτές τις διαδικασίες. Κύριοι, ο ρομαντισμός πρέπει να έχει κάποια όρια. Παραβλέπω το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία θέλει τουλάχιστον 5 χρόνια για να λειτουργήσει υποτυπωδώς. Μην ξεχνάτε το βασικότερο: Η κοινωνία αυτή τη στιγμή είναι οργανωμένη με συγκεκριμένους κανόνες. Υπάρχει ένα Σύνταγμα και μια σειρά νόμων που καθορίζουν το πώς μετέχει κανείς στη διεκδίκηση της εξουσίας και μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να τη διεκδικήσει. Μετέχοντας δηλαδή στις εκλογές. Όσες συνελεύσεις και να γίνουν, όσα λαϊκά όργανα και να εκλεγούν απ αυτές, αυτά είναι θεσμικά ανυπόστατα και δεν παράγουν αποτελέσματα.  Πρώτα λοιπόν παίρνεις την εξουσία με την ψήφο του Ελληνικού λαού, πού είναι πιο ώριμος παρά ποτέ να ψηφίσει κάτι διαφορετικό, και μετά κάνεις τις Συνταγματικές αλλαγές, που θα μετατρέψουν έναν δήθεν κοινοβουλευτισμό σε μια πραγματική κοινοβουλευτική δημοκρατία, βήμα, βήμα και με την έγκριση του λαού που θα καλείται να επικυρώνει τις προτάσεις σου με δημοψηφίσματα.. Αυτός είναι ο τρόπος. Άλλος δεν υπάρχει. Να μην ξεχνάμε επίσης κάτι. Ο λαός που έχει ξεσηκωθεί, ξεσηκώθηκε για να αλλάξει κάτι εδώ και τώρα. Ο λαός θέλει να διώξουμε τον ΓΑΠ και την παρέα του και να εξυγιάνουμε το κράτος. Δεν θέλει να αλλάξουμε το πολίτευμα. Θέλει ν αλλάξουμε τις παθογένειες του πολιτεύματος. Συμφωνώ ότι η πρόταση ενός νέου πολιτικού συστήματος είναι γοητευτική και λειτουργεί σαν αντιστάθμισμα απέναντι στους χρεοκοπημένους  -ισμούς, συμφωνώ επίσης ότι η επιλογή ενός μοντέλου «άμεσης δημοκρατίας» χωρίς ακρότητες θα ήταν κάτι ευκταίο, αυτό όμως δεν μπορεί να προκύψει αυτόματα μέσα από μη θεσμοθετημένες διαδικασίες και προπάντων θέλει μήκος χρόνου που δεν έχουμε. Αν δεν ενώσουμε τα κινήματα στο πλαίσιο μιας ελάχιστης πολιτικής συμφωνίας (5 σημεία)  και δεν οργανωθούμε έτσι ώστε να αποκτήσουμε δομή κι εκπροσώπηση, που θα μπορεί να αντιπολιτεύεται εδώ και τώρα, αν δεν αρθρώσουμε ενιαίο και αξιόπιστο πολιτικό λόγο δημόσια και δεν αντιπαρατεθούμε με το καθεστώς δημόσια ….λυπάμαι αλλά είμαστε ανύπαρκτοι. Ο κόσμος θα απογοητευθεί, θα αποστασιοποιηθεί, κάποιοι θα εκδηλωθούν με ακρότητες και το όλο κίνημα θα διαλυθεί. Μια άλλη σημαντική επισήμανση: Ο ολέθριος φόβος του «καπελώματος» και η άρνηση πολλών να πάρουν πρωτοβουλίες ή να ακολουθήσουν πρωτοβουλίες άλλων ακόμα κι αν συμφωνούν με αυτές. Πολλοί αρνούνται να συνυπογράψουν και να μετάσχουν σε πρωτοβουλίες κάποιων, μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν αυτοί, που πήραν την πρωτοβουλία, ακόμα κι αν συμφωνούν. Άλλοι αρνούνται να πάρουν πρωτοβουλία διότι φοβούνται ότι κάποιοι άλλοι θα τους κατηγορήσουν, πώς πάνε να καπελώσουν το κίνημα. Η χαρά του ΓΑΠ δηλαδή. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν να μαζευόμαστε στις πλατείες και να κοιτάμε ο ένας τον άλλο με μισό μάτι! Ο εχθρός είναι απέναντι. Όχι ανάμεσά μας. Προσωπικά θα χαρώ να με καπελώσει οποιοσδήποτε , φτάνει να λειτουργεί πάνω στις αρχές που έχουμε όλοι αποδεχθεί. Πώς να το κάνουμε….όλα τα κινήματα χρειάζονται εκπροσώπηση για ν αποκτήσουν φωνή αλλιώς μαζευόμαστε στην πλατεία και δεν τολμάμε να πάρει κάποιος το λόγο και να πεί κάτι στον κόσμο που το θέλει.  Φυσικά «η πλατεία» οργανώνεται, συζητά, κάνει συνελεύσεις και προσπαθεί προς την κατεύθυνση της ενιαίας εκπροσώπησης. Δημιουργούνται επιτροπές επεξεργασίας πολιτικού προσανατολισμού, προγράμματος, στόχων κλπ. . το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι όλη η δουλειά που είχε γίνει στις συνελεύσεις της αυλαίας είναι άκυρη. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα βρεθούν κάποιοι πάλι να πουν  ….. «ποια συνέλευση…. Ποιες επιτροπές;;!!...» Η αλήθεια όμως είναι ότι ακόμα η συζήτηση είναι σε σχέση με το πώς θα συζητάμε και όχι με το πώς το κίνημα θα εκπροσωπηθεί και θα αποκτήσει πολιτική οντότητα. Στις συνελεύσεις μπορεί να μιλήσει οποιοσδήποτε γραφτεί στη λίστα για 1,30 λεπτά. Σε ενάμισυ λεπτό μπορεί κανείς να κάνει ολοκληρωμένη πρόταση; Όχι φυσικά….κι αν κανείς κάνει θα τον κοιτάξουν με μισό μάτι ως επιχειρούντα καπέλωμα…. Τέτοιος φόβος! Και δεν τους αδικώ! Παρακολουθούν τον Καζάκη ν αλωνίζει την Ελλάδα και τα κανάλια και βλέπουν στον ύπνο τους τον Περόν! ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ Άμεση εκλογή εκτελεστικής γραμματείας με ανακλητά μέλη, που μπορούν στην πορεία να αντικατασταθούν με άλλα καταλληλότερα, που θα προκύψουν μέσα από τη δράση. Δημιουργία «σκιώδους κυβέρνησης», όπου τουλάχιστον δύο άνθρωποι ανά υπουργείο με τις κατάλληλες γνώσεις και την επικοινωνιακή ικανότητα θα αναλάβουν την εκπροσώπηση του κινήματος στα ΜΜΕ και θα ασκούν αντιπολίτευση στην ανάλογη ύλη, ερχόμενοι σε αντιπαράθεση με κυβερνητικούς και άλλα παπαγαλάκια.  Σε περίπτωση εκλογών ο παραπάνω σχηματισμός μπορεί να μετατραπεί σε κόμμα αντί να προτείνει ανοήτως αποχές και άλλες τέτοιες πρακτικές που βολεύουν μόνο το δικομματισμό. ….διότι το πρόβλημα δεν είναι να ρίξουμε τον ΓΑΠ. Αυτό είναι εύκολο. Το πρόβλημα είναι η διάδοχος κατάσταση. Διάδοχος κατάσταση μπορεί να είναι μια κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» με φιλόδοξους καθηγητάδες, που δεν θα φοβάται το πολιτικό κόστος και θα αποτελειώσει αυτό που άρχισε ο ΓΑΠ, διάδοχος κατάσταση – αν τα πράγματα αγριέψουν πολύ – μπορεί να είναι το χάος…και ξέρετε που οδηγεί πάντοτε το χάος….διάδοχος κατάσταση μπορούμε να είμαστε εμείς, εσείς, όλοι μας . Αν κάνουμε αυτό που πρέπει, χωρίς να ομφαλοσκοπούμε και χωρίς φοβίες, υπεύθυνα μπροστά στην Ιστορία που θα μας κρίνει.

Από: Athanasio Theodorou

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ......ΠΡΟΔΟΤΕΣ ! ! !

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση… 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο.
Υπενθυμίζουμε ότι η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας.
Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θα έδινε στην Ελλάδα.
Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα.
Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα.
Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό.
Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου.
Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!
Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης.
Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.
Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.
Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.
Roufianos.com

Η ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΕΝΟΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΑΣΤΕΓΟΥ..

Πανελλαδική απεργία σε όλες τις Τράπεζες την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Πανελλαδική απεργία σε όλες τις Τράπεζες για την Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011 αποφάσισε η ΟΤΟΕ στη σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής της Γραμματείας, ενάντια, όπως αναφέρει, "στις παρεμβάσεις Κυβέρνησης και Τραπεζιτών, που σχεδιάζουν νέες επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και στο ξεπούλημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και των σημαντικών δημόσιων οργανισμών". Την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011, η ΟΤΟΕ συμμετέχει στην 24ωρη γενική απεργία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αντιδρώντας "στην νεοφιλελεύθερη κυβερνητική θύελλα των αντεργατικών μέτρων του Μεσοπρόθεσμου Σχεδίου του Μνημονίου Νο 2"..

Τέλος την Τρίτη 21 Ιουνίου 2011, συμμετέχει στην Πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης των Συνδικάτων, που αποφασίστηκε από κοινού με τα συνδικάτα της Ευρώπης, απέναντι στο συνολικό σχέδιο άγριας λιτότητας που σχεδιάζουν οι συντηρητικές Κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Πηγή:www.capital.gr

οταν μιλά η Ελληνική ψυχή......

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες...
με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:
«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί ΕΛΛΗΝΕΣ, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.


Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:
Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα. Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θά έχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω. Και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση. Αλλά εσείς βρε Walτer, τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ, έχω απορία: Εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών!

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, δεν μπορούν και δεν πρέπει! Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε!

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου! 

 

Από εμάς ....ΜΠΡΑΒΟ σου Ελληνα

το αρθρο...............

εχουν αποκληση τον Πεταλωτη σε ένα ανσασέρ....................χαχαχαχαχα

εχουν αποκληση τον Πεταλωτη σε ένα ανσασέρ....................χαχαχαχαχα

Η Goldman Sachs Group έλαβε κλήτευση από τις εισαγγελικές αρχές της Νέας Υόρκης

Δημοσιεύθηκε: 18:03 - 02/06/11

Η Goldman Sachs Group έλαβε κλήτευση από τις εισαγγελικές αρχές της Νέας Υόρκης, που απαιτούν πληροφορίες όσον αφορά τον ρόλο της επενδυτικής τράπεζας στην διαδρομή προς την παγκόσμια πιστωτική κρίση, σύμφωνα με ανεπίσημη πληροφόρηση.

Η μετοχή της Goldman διολίσθησε έως 3,4% όταν φημολογήθηκε η κλήτευση από το γραφείο του γενικού εισαγγελέα του διαμερίσματος του Μανχάταν, η οποία ακολουθεί το πόρισμα επιτροπής της Γερουσίας όσον αφορά τον ρόλο της Wall Street στην κατάρρευση της αγοράς ακινήτων.

Σύμφωνα με εκείνη την έρευνα, στην διαδρομή έως την διεθνή κρίση, η Goldman «ξεφορτώθηκε» τοξικά στεγαστικά χρεόγραφα σε ανυποψίαστους πελάτες και συνεργάτες της και σε αρκετές περιπτώσεις «έκανε τον Κινέζο» όταν οι πελάτες ζητούσαν να κλείσουν τις ζημιογόνες θέσεις τους.

- Είναι ζήτημα πατριωτισμού. - Είναι ζήτημα Δημοκρατίας. - Είναι ζήτημα ευθύνης και συνέπειας. To κείμενο των 16+2

πλήρες κείμενο της επιστολής
«Στη σημερινή, χωρίς προηγούμενο κρίση, οι στιγμές είναι για όλους μας ιστορικές Αποτελεί εθνική ανάγκη να συγκροτηθεί άμεσα ενιαίο μέτωπο σοβαρότητας και ευθύνης.

Πριν από ένα χρόνο ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια με οδυνηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι οι θυσίες αυτές δεν θα πιάσουν τόπο.

Βρισκόμαστε όμως σήμερα, ένα χρόνο μετά, σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο και πάλι. Γιατί; Δεν είναι απλά θέμα πολιτικής ευθύνης, είναι η λογική που επιβάλλει να υπάρξει απολογισμός.
- Είναι ζήτημα πατριωτισμού.
- Είναι ζήτημα Δημοκρατίας.
- Είναι ζήτημα ευθύνης και συνέπειας.

Είναι στοιχειώδης απόδειξη ότι σεβόμαστε την ψήφο των πολιτών.

Παράλληλα υπάρχει διάχυτη η ανησυχία πως η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμού θα πραγματοποιηθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και μάλιστα ως άρθρο ένα (1).

Ανάλογες επιλογές φαίνεται να υιοθετούνται και στο ευαίσθητο ζήτημα του εθνικού μας πλούτου. (αποκρατικοποιήσεις – αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας).

Αποφάσεις που θα προσδιορίσουν το μέλλον του τόπου για πολλές δεκαετίες δεν μπορούν να ληφθούν παρά μόνο με πλήρη σεβασμό στις αρχές του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Αυτό επιβάλλει η τήρηση του Συντάγματος και η πολιτική μας τιμή.

Για όλους τους παραπάνω λόγους θεωρούμε επιβεβλημένη την άμεση σύγκληση όλων των θεσμικών οργάνων της Βουλής, αλλά και του κόμματος, προκειμένου να υπάρξει ευρεία συζήτηση με θέματα:

1. Απολογισμός ενός χρόνου Μνημονίου
2. Μεσοπρόθεσμο -πρόσθετα μέτρα 2011- αποκρατικοποιήσεις
3. Διαδικασία εισαγωγής, συζήτησης και ψήφισης των μέτρων στη Βουλή

Αντωνίου Τόνια
Γερανίδης Βασίλειος
Γιαννακά Σοφία
Καϊλή Εύα
Καρτάλης Κωνσταντίνος
Κουκουλόπουλος Πάρις
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Κωνσταντινόπουλος Οδυσσέας
Λιντζέρης Δημήτρης
Μερεντίτη Αθανασία
Νασιώκας Έκτορας
Ρενταρή Όλγα
Ρομπόπουλος Θωμάς
Σαλαγιάννης Νικόλαος
Τζελέπης Μιχάλης
Τόγιας Βασίλης»