απο εδω θα βγεί μιά νέα σπίθα....

http://www.sunnyhillstudios.com.gr/

Π. ΠΑΙΣΙΟΣ - Σημεία των καιρών 666

HSBC: Έξι σενάρια για την πορεία του ελληνικού χρέους

 

 

 

Τα ομόλογα της ελληνικής κυβέρνησης που ωριμάζουν έως το 2014 είναι «υπερβολικά φθηνά» καθώς η πιθανότητα η χώρα να προβεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της το επόμενο έτος είναι μικρή, εκτιμά η HSBC Holdings.

«Το βασικό μας σενάριο προβλέπει ότι η Ελλάδα θα αποφύγει μια υποχρεωτική αναδιάρθρωση του χρέους της έως το 2013», γράφει ο Steven Major, επικεφαλής παγκόσμιας έρευνας σταθερού εισοδήματος του οίκου στο Λονδίνο. «Οι αποτιμήσεις της αγοράς δεν συνάδουν με την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα». Ίσως είναι πιο πιθανό να ληφθεί δράση στην κατεύθυνση της επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους, επισημαίνει ο Major.

Στην έκθεσή της η HSBC παραθέτει έξι πιθανά σενάρια για την πορεία εξέλιξης του ελληνικού χρέους, αναγνωρίζοντας πως δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα και πως το μονοπάτι θα στρωθεί σύμφωνα με τις επιλογές που θα γίνουν. Αναλυτικότερα:

Σενάριο 1 (καλοήθες): Καθόλου αναδιάρθρωση - Πιθανότητα 20%

Η Ελλάδα θα συνεχίσει να εφαρμόζει το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής έως ότου ο προϋπολογισμός επιστρέψει σε πιο κανονικά επίπεδα, πιθανότητα με την ενδιάμεση παρέμβαση του έκτακτου μηχανισμού στήριξης της Ευρωζώνης EFSF. Στη συνέχεια η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές ομολόγων για να αναχρηματοδοτήσει τα ομόλογα που θα ωριμάζουν το ταχύτερο δυνατό.

Σενάριο 2: Καθόλου αναδιάρθρωση, επέκταση στήριξης - Πιθανότητα 5%

Με την πάροδο του χρόνου το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης θα αντικατασταθεί με δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το Eurogroup, που σημαίνει πως ο έλεγχος των οικονομικών θα περάσει στα χέρια των φορέων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Αν η Ελλάδα αποτύχει να επιστρέψει στις αγορές, θα συνεχίσει να λαμβάνει στήριξη. Η πιθανότητα αυτού του σεναρίου είναι πολύ χαμηλή.

Σενάριο 3: Βραχυπρόθεσμη αναδιάρθρωση (2011-12), υποχρεωτική, αποδιοργανωτική -Πιθανότητα 5%

Η επιβολή μη ηθελημένων haircuts στο ελληνικό χρέος θα συνεπαγόταν ριζικές αλλαγές στην πολιτική που ακολουθείται, είτε από την πλευρά της Ελλάδας, είτε της Ε.Ε. Παρουσιάζει ομοιότητες με το έκτο σενάριο, αλλά η κύρια διαφορά τους έγκειται στο χρονικό ορίζοντα. Ούτε προσομοιάζει με το βασικό σενάριο που προβλέπει ότι δε θα γίνει αναδιάρθρωση έαν δεν είναι εθελοντική και συντονισμένη.

Σενάριο 4: Βραχυπρόθεσμο, εθελοντικό re-profiling - Πιθανότητα 30%

Η μη βιώσιμη δημοσιονομική θέση της Ελλάδας αυξάνει τις προσδοκίες για άμεσο επαναπροσδιορισμό των στοιχείων απόδοσης του ελληνικού χρέους, σε ότι αφορά το χρόνο αποπληρωμής και τα επιτόκια χρέωσης, μια πιο ήπια μορφή αναδιάρθρωσης. Ο οίκος δίνει πιθανότητα 30% στο εν λόγω σενάριο.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το σενάριο ακολουθεί "το γράμμα του νόμου" αφού επαληθεύει τις υποσχέσεις των Eurogroup, ΕΚΤ και EU5 να μην γίνει αναδιάρθρωση νωρίτερα από το 2013. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι πως δεν θα προκαλούσε δραματικές κινήσεις στις αγορές μέσω των CDS. Είναι η στρατηγική που είχε ακολουθήσει η Ουρουγουάη το 2003.

Σενάριο 5: Μακροπρόθεσμη (μετά το 2013), οργανωμένη αναδιάρθρωση με χρήση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης ESM - Πιθανότητα 35%

Οι δημόσιες και ιδιωτικές υποχρεώσεις έχουν τόσο πολύ αναμιχθεί σε όλη την Ευρωζώνη, που είναι πολύ δύσκολο για τους φορολογουμένους να αποφύγουν την εμπλοκή τους. Σε δύο χρόνια, το μισό σχεδόν χρέος της Ελλάδας θα έχει πάρει τη μορφή δανείων από το ΔΝΤ, το Eurogroup και πιθανώς το EFSF. 

Σενάριο 6: Μακροπρόθεσμη (μετά το 2013), μη συντονισμένη αναδιάρθρωση με αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη - Πιθανότητα 5%

Σε αναγνώριση των κινδύνων μιας εθελοντικής αναδιάρθρωσης, υπάρχει πάντα η πιθανότητα πως η «υπερκόπωση» από τα σκληρά μέτρα λιτότητας ή μια ενδεχόμενη αλλαγή της κυβέρνησης σε μία χώρα, ίσως οδηγήσει σε μία πιο ριζική αντιμετώπιση.

Ενδεχόμενο νέου πακέτου βοήθειας προς Ελλάδα βλέπει η UBS

Το πόσο πιθανή μπορεί να είναι η χορήγηση ενός δεύτερου πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα, εξετάζει σε ανάλυσή της με χθεσινή ημερομηνία η UBS. Όπως σχολιάζει ο ελβετικός οίκος, αμφιβάλλει ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε υποχρεωτική αναδιάρθρωση του χρέους πριν από το 2013.

«Είναι όλο και πιο προφανές ότι η επιλογή για τις αρχές στο ερώτημα της χρηματοδότησης της ελληνικής κυβέρνησης μεσοπρόθεσμα, είναι απλή και είναι μεταξύ της αναδιάρθρωσης του χρέους και περαιτέρω βοήθειας από ΕΕ και ΔΝΤ, καθώς η Ελλάδα θα ξεμείνει από κεφάλαια το 2012», επισημαίνει η UBS. Οι όποιες προσεγγίσεις για αναδιάρθρωση τώρα είναι πολύ πιο δύσκολες, δεδομένης και της έντασης με την οποία εκδηλώνεται η πολεμική, αλλά και της πρόθεσης των αρχών να αποφύγουν οποιαδήποτε μορφή αναδιάρθρωσης.

Ένα δεύτερο πακέτο βοήθειας θα είναι ίσως προκλητικό να δικαιολογηθεί σε πολιτικό επίπεδο, «καθώς κατά μία έννοια αποδεικνύει τη χρεοκοπία της Ελλάδα». Ωστόσο θεωρεί η UBS πως οι συνέπειες από μια αναγκαστική αναδιάρθρωση του χρέους είναι υπερβολικές και απρόβλεπτες. «Ως αποτέλεσμα, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων θα παραμείνουν αρκετά μεταβλητές για κάποιο διάστημα, αλλά η υποχρεωτική αναδιάρθρωση πιθανότατα θα αναβληθεί». Παρόλα αυτά, δεν αποκλείει να επιχειρηθεί μια εθελοντική επαναδιαπράγματευση των όρων του δανείου, κάτι για το οποίο ήταν ιδιαίτερα ομιλητικοί οι αξιωματούχοι τελευταίως.

«Κατά την άποψή μας, ακόμη και μια εθελοντική επαναδιαπραγμάτευση θα αποτύγχανε να παράσχει την αναγκαία ώθηση στην ελληνική βιωσιμότητα. Παρόλα αυτά, θα μπορούσε να αποτελέσει το αναγκαίο πρώτο βήμα ώστε να αποφασιστεί να δοθεί περαιτέρω βοήθεια στην Ελλάδα», σημειώνει η UBS.

Και προσθέτει ότι το ελληνικό χρέος θα πρέπει να μειωθεί σημαντικά μακροπρόθεσμα. «Ας το θέσουμε απλά. Η δημοσιονομική κατάσταση εμφανίζεται να είναι μη διατηρήσιμη μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, η κίνηση αυτή θα μπορούσε να λάβει χώρα πολύ πιο αργά από το 2012 και θα μπορούσε νοητά να απευθύνεται σε χρέος που έχουν στην κατοχή τους οργανισμοί του δημοσίου αντί για ιδιώτες».

Πηγή:www.capital.gr

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΠΙΘΕΣ - 05 / 05 / 2011

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΠΙΘΕΣ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες.

Γνωρίζω καλά τι περνάτε. Γνωρίζω τις αγωνίες σας, την οργή σας, τους φόβους αλλά και τις προσδοκίες σας. Γνωρίζω την ανάγκη σας για άμεση αλλαγή, για άμεση  απαλλαγή από το οικονομικό αδιέξοδο και την ανέχεια. Όπως γνωρίζω και την ανάγκη σας να αρθρώσετε πολιτικό λόγο, να εκφράσετε την αγανάκτησή σας, να διαδώσετε στους άλλους τις ιδέες μας...

Είμαι βέβαιος, ότι ο κάθε ένας από σας θέλει να σηκώσει την σημαία της αντίστασης στο σάπιο πολιτικό σύστημα, που επί δεκαετίες προσπαθεί να καταρρακώσει τον πλέον ατίθασο, μαχητικό και ιδεαλιστή λαό, ίσως ολόκληρου του πλανήτη.

Αυτός ο τόπος που ονομάζουμε πατρίδα, έθρεψε γενιές και γενιές ανθρώπων που πλήρωσαν με ιδρώτα, πόνο και αίμα, το δικαίωμα να ζουν σε αυτό τον τόπο αυτοί, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους. Μία σκυτάλη που περνά από γενιά σε γενιά, σαν δικαίωμα αλλά και σαν υποχρέωση. Αυτό σημαίνει πατρίδα. Αυτό σημαίνει Ελλάδα.

Είμαι περήφανος που σας έχω δίπλα μου, συναγωνιστές στον αγώνα που ξεκίνησα πριν πάρα πολλά χρόνια, με μοναδικό στόχο και όραμα την Ανεξαρτησία της Ελλάδας. Σε όλη αυτή την πορεία, στάθηκαν δίπλα μου πολλοί αγωνιστές, άξιοι πατριώτες και άνθρωποι. Και ο αγώνας με έκανε να τους τιμώ και να τους αναγνωρίζω, όπως με αναγνώριζαν και εκείνοι. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό στον αγώνα. Να τιμάς και να αναγνωρίζεις τους συναγωνιστές σου.

Κάποιοι από σας, ενθυμούμενοι στάσεις και καταστάσεις του παρελθόντος, που ερμηνεύουν από την δική τους οπτική, λένε ότι έχω μεταβολές και μεταπτώσεις. Ότι αλλάζω γνώμη και γραμμή και δικαιολογούν σε αυτό το σκεπτικό την όποια αμφιβολία ή και την αντίδραση που μπορεί να έχουν. Ξεχνούν όμως κάτι σημαντικό. Ότι στον αγώνα δεν υπάρχουν συνταγές. Και δεν υπάρχουν παντογνώστες. Γι αυτό είναι αγώνας. Γιατί ο αγώνας δεν είναι μόνο στα οδοφράγματα, αλλά είναι και στις ιδέες, τις αγωνίες, την επιμονή στην προσπάθεια. Το πείσμα κόντρα τους φόβους και την απογοήτευση. Και μπορώ να πω με την σιγουριά που μου δίνει η εμπειρία μου επί τόσες δεκαετίες, ότι ο αγώνας είναι πρώτα μέσα μας. Είναι ενάντια στην αμφιβολία, στην αδιαφορία, στο βόλεμα, στην αδιαλλαξία, στην "αυθεντία", στον δογματισμό και ειδικότερα σήμερα στον κομματισμό και τους μηχανισμούς. Όποιος παραιτείται από αυτόν τον αγώνα, δεν τον άρχισε ποτέ.

Όλα όσα έγιναν μέχρι σήμερα ήταν οι φυσικές αναταράξεις που προκαλούνται σε κάθε νέο ξεκίνημα. Είναι συμπτώματα που τα έχω ζήσει δεκάδες φορές, σε κάθε περίπτωση που αρχίζαμε ένα νέο κίνημα αντίστασης. Όσοι έχετε γνωρίσει την πορεία μου ξέρετε καλά τι εννοώ.

Έφτιαξα τρείς προσωρινές επιτροπές, που μαζί με την συμβουλευτική επιτροπή, αποτελούν το δικό μου επιτελείο, ή αν θέλετε την δική μου Σπίθα, την πρώτη Σπίθα που έβαλα και από αυτήν ξεπετάχθηκαν όλες οι άλλες. Αυτές οι επιτροπές έχουν σκοπό να συμβάλλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στην καλή λειτουργία της Κίνησής μας, ώστε να εξασφαλίσουν τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν στον τελικό μας προορισμό. Κι αυτός ο προορισμός θα είναι το Πανελλήνιο Συνέδριο στο οποίο θα εκλέξετε τα όργανα και τους ανθρώπους που θα τα στελεχώσουν.

Για το θέμα αυτό αποφασίσαμε με την Συμβουλευτική Επιτροπή να ασχοληθούμε στην επόμενη εβδομαδιαία μας συνεδρίαση της οποίας τα συμπεράσματα (οι θέσεις και οι προτάσεις) θα αναρτηθούν στην ιστοσελίδα μας, ώστε να ληφθούν υπ' όψη από τις Σπίθες. Προς το παρόν προτείνουμε να γίνει στην Αθήνα το αργότερο ως τις 15 Ιουνίου μια ειδική σύσκεψη με θέμα το Συνέδριο και καλούμε την κάθε Σπίθα να στείλει διμελή εκπροσώπηση, ώστε μαζί με την Συμβουλευτική να αποφασίσουμε για όλα τα θέματα που αφορούν το Συνέδριο, από την ημερομηνία που θα γίνει ως τα κεφάλαια που θα συζητηθούν, τις διαδικασίες και τις προτάσεις για τους θεσμούς, τις λειτουργίες και τη μορφή που θα πάρει η Κίνησή μας.

Τις επόμενες μέρες θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αναδιάρθρωσης των επί μέρους οργανωτικών θεμάτων που αφορούν στην εγγραφή Σπιθών καθώς και την γενικότερη λειτουργία της επίσημης ιστοσελίδας, ώστε να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στην δράση των Σπιθών.

Επίσης θα λειτουργήσουν τα γραφεία που κάποιοι θεώρησαν ότι αποτελούν βάση ίδρυσης κόμματος, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα "στέκι" συνάντησης, όπου θα μπορούν οι εκπρόσωποι των Σπιθών να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους αλλά και με τους συνεργάτες και έτσι θα διευθετούνται τα θέματα που προκύπτουν και τους απασχολούν.

Αθήνα, 5.5.2011
Μίκης Θεοδωράκης

Μανώλης Γλέζος: "Η χώρα είναι υποδουλωμένη"

Λάβρος κατά των πολιτικών ήταν ο Μανόλης Γλέζος κατά την εκφώνηση του επικήδειου για τον φίλο και συναγωνιστή του Λάκη Σάντα, μαζί με τον οποίο κατέβασε την σβάστικα από την Ακρόπολη πριν από 70 χρόνια.

Ενώπιον του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, ο Γλέζος επικαλέστηκε συζητήσεις με τον Σάντα, στις οποίες ο τελευταίος διατύπωνε την άποψη ότι από το 1821 και μετά «οι ολετήρες του έθνους έχουν υποδουλώσει τη χώρα στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Μ Γλέζος στην οικονομική υποδούλωση, για την οποία είπε χαρακτηριστικά ότι «από μέρα σε μέρα η θηλιά γύρω από το λαό σφίγγει όλο και περισσότερο», αφήνοντας εμφανείς αιχμές κατά της κυβέρνησης.

Ο Μ. Γλέζος προκάλεσε αίσθηση αναφέροντας ακόμα ότι και τα άλλα οράματα για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη δεν έχουν μπορέσει να υλοποιηθούν, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η δημοκρατία στην χώρα μας είναι επιφανειακή.

Τέλος, ο Μανόλης Γλέζος έδωσε την υπόσχεση στον εκλιπόντα φίλο του ότι «θα συνεχίσει τον αγώνα για να πίνουν οι νέοι ελεύθεροι το κρασί της χαράς»...

ΜΙΑ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

05.05.2011

«Μόνο ο ελληνικός λαός μπορεί να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου» υπογραμμίζει ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξη που θα δημοσιευθεί στον Ελεύθερο Τύπο της επόμενης Κυριακής 8 Μαΐου. Ο Μίκης Θεοδωράκης μιλάει στη δημοσιογράφο Δέσποινα Σαββοπούλου για τα κίνητρα του πρωθυπουργού που οδήγησαν σ' αυτή τη ζοφερή κατάσταση τη χώρα μας, για τις ευθύνες της κυβέρνησης αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Δεν πρόκειται για ανικανότητα του πρωθυπουργού τονίζει, αλλά  αντίθετα αποτελεί δείγμα μεγάλης ικανότητας, αφού μπορεί να εγχειρίζει χωρίς αναισθητικό έναν ολόκληρο λαό χωρίς να βρίσκει τις αναμενόμενες αντιδράσεις.

Ο ιδρυτής της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών, στη συνέντευξη, μιλάει επίσης και για το θέμα της ΑΟΖ του Καστελλόριζου και της Γαύδου, για την ισχυρή κηδεμονία -βασικά των Αμερικανών- που δεν μας επιτρέπει να έχουμε δική μας ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Και καταλήγει επιγραμματικά δίνοντας το στίγμα της σημερινής κατάστασης:

« Έχουμε να κάνουμε με έναν αληθινό Γόρδιο Δεσμό, που δεν μπορεί να λυθεί παρά με ένα μόνο τρόπο: το ξίφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.»

Για το Γραφείο Τύπου
Ιωάννα Κολοβού

Αποστολή Σπίθας στο Καστελόριζο

Η Σπίθα Κρητών Αττικής ,θέλοντας να συμβάλει ουσιαστικά στις δράσεις της ΄΄ Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών – Μίκης Θεοδωράκης ΄΄  αποφάσισε να συμμετέχει στήν αποστολή στο Καστελόριζο αναλαμβάνοντας τον οφθαλμολογικό τομέα της αποστολής, προσφέροντας  τον οφθαλμολογικό εξοπλισμό , το υλικό και τις υπηρεσίες για τις εξετάσεις των παιδιών αλλά και των ενηλίκων.

Εκπρόσωπος

Μιλτιάδης Βιλανάκης

"Δώστε μου έναν καλό λόγο να σκεφτώ πως αυτή η κυβέρνηση μας νοιάζεται.." Grigorios Lyronis

Δώστε μου έναν καλό λόγο να σκεφτώ πως αυτή η κυβέρνηση μας νοιάζεται..
by Grigorios Lyronis on Πέμπτη, 5 Μάιος 2011 στις 2:41 μ.μ.
Δώστε μου ένα καλό λόγο να έχω σκέπτομαι όταν ακούω ότι ο συμπολίτης αυτοκτόνησε από τα χρέη. Όταν η γειτόνισσα έχασε την δουλειά της. Όταν ο απεναντινός δεν έχει να πληρώσει το πετρέλαιο για να ζεσταθούν τα παιδιά του…

Δώστε μου ένα καλό λόγο να σκέπτομαι όταν ο φίλος μου έκλεισε το μαγαζί του και έφυγε μετανάστης. Έναν καλό λόγο για το συγγενή που απολύθηκε για την ξαδέρφη που δεν πληρώνεται πια κανονικά από την δουλειά της για το παλικάρι που δεν βρίσκει δουλειά με γλώσσες και πτυχία…

Για τα χαμένα επιδόματα δώρα μισθούς και συντάξεις. Για παιδιά που έχασαν το σχολειό τους για τις οικογένειες που στενάζουν για τα μωρα που του κρύβουμε την αλήθεια ελπίζοντας ότι αύριο θα είναι καλύτερα…

Για τα ασημικά που πάνε για ξεπούλημα, για την τόση μεγάλη ξεφτίλα…

Επίτηδες καθυστέρησε να πάρει μέτρα μέσα στο 2009 και επίτηδες καθυστέρησε να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια, επίτηδες πήρε μέτρα κατώτερα των προσδοκιών στις αρχές του 2010.

Επίτηδες παρίστανε ότι δεν καταλαβαίνει.

Επίτηδες άφησε το T+10 να δουλεύει υπέρ των κερδοσκόπων.

Επίτηδες καθυστέρησε να διορίσει πρόεδρο στον Οργανισμό διαχείρισης του χρέους.

Επίτηδες αποκάλυψε με τόση φασαρία τα χάλια της ελληνικής οικονομίας παγκόσμιως.

Επίτηδες συκοφάντησε τους έλληνες και την οικονομία τους.

Επίτηδες μίλησε για τιτανικό και καταστροφολογούσε.

Επίτηδες έστειλε την χώρα στο ΔΝΤ βάζοντας την τρόικα να καταστρέφει ανά τρίμηνο τις ζωές μας την οικονομία μας τις οικογένειες μας.

Επίτηδες είναι πάντα πίσω από όλα όσα απαιτούνται, και ηθελημένα παραμένει κατώτερος των περιστάσεων. Οι δικές του “περιστάσεις” είναι άλλες.

Επίτηδες οδηγεί την χώρα στο ξεπούλημα των ασημικών της του ορυκτού πλούτου της ανεξαρτησίας της με τόση ευκολία.

Επίτηδες…

Τόσα πολλά επίτηδες τόσο μεγάλη πλεκτάνη.

Ο Παπανδρέου πρέπει να λογοδοτήσει στην δικαιοσύνη για τον πόνο που σκόρπισε στην χώρα και στις οικογένειες, για τους νεκρούς που αφήνει η πολιτική του, για τις χαμενες δουλειές για τα νέα παιδιά για την πατρίδα.

Μιλάμε για προδοσία που σοκάρει. Αντίστοιχη με την προδοσία της Κύπρου.

Οι πόρτες στους κερδοσκόπους άνοιξαν από μέσα.

Υπάρχουν ένοχοι και ευθύνες με βάση κάθε είδους δίκαιο. Ποινικό ηθικό αλλά με με βάση το σύνταγμα.

Υπάρχει η ανάγκη να καλυφθεί το περί δικαίου αίσθημα

ΣΤΡΟΣ ΚΑΝ - Αποκάλυψη ΒΟΜΒΑ για ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ κ ΔΝΤ

800 συνταξιούχοι βουλευτές ζητούν αναδρομικά δεκάδων εκατομμυρίων

Της Μαρίνας Μάνη

Η ιστορία είναι παλιά αλλά κανείς δεν περίμενε ότι στην «καρδιά» της ελληνικής οικονομικής κρίσης θα ερχόταν πάλι στην επιφάνεια.

Πρόκειται για το αίτημα 800 περίπου συνταξιούχων πρώην βουλευτών να λάβουν αναδρομικές αυξήσεις των συντάξεών τους κατά 250.000 ευρώ έκαστος -ήτοι, περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.

Πόθεν προκύπτει η διεκδίκηση; Από την καραμπόλα που προκάλεσε η αντίστοιχη αύξηση στις αμοιβές των δικαστών το διάστημα 2003-2007. Κι αυτό διότι σύμφωνα με το Ζ΄Ψήφισμα της Αναθεωρητικής Βουλής το 1975, οι αποδοχές των βουλευτών εξισώνονται μ΄εκείνες των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Που σημαίνει ότι όποτε αυξάνονται οι δεύτερες, ακολουθούν και οι πρώτες, οπότε, αναλογικά, αυξάνονται και οι συντάξεις των πρώην εθνοπατέρων και εθνομητέρων.

Αυτή η «αρχή» δεν ίσχυσε τα τελευταία χρόνια, οπότε οι βουλευτικές αποδοχές-συντάξεις δεν ακολούθησαν τις αντίστοιχες των δικαστών προκειμένου να μη προκληθεί το κοινό αίσθημα. Ταυτοχρόνως, αν και έγιναν δύο αναθεωρήσεις του Συντάγματος την τελευταία δεκαετία (2001 και 2008) ουδείς «έθιξε» το Ζ΄Ψήφισμα του 1975 με αποτέλεσμα να εγείρονται απαιτήσεις: όχι από τους εν ενεργεία βουλευτές (σ.σ. οι οποίοι δεν τολμούν, για ευνόητους λόγους, να ζητήσουν γενναίες αυξήσεις) αλλά από τους συνταξιούχους πρώην βουλευτές οι οποίοι, πλέον, δεν έχουν να φοβούνται κανένα πολιτικό κόστος.

Το θέμα (ξανα)έφερε στην επιφάνεια χθες η αντιπρόεδρος του Β΄Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου Φλωρεντία Καλδή. Σύμφωνα με την ενημέρωση που έκανε στην αρμόδια επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, οι διεκδικήσεις εγείρονται από τρεις «ομάδες» πρώην βουλευτών: Η πρώτη αφορά εκείνους που κινήθηκαν δικαστικά με προσφυγές για να εφαρμοσθεί η εξίσωση με τους δικαστές. Στη δεύτερη ανήκουν εκείνοι που κινήθηκαν μεταγενέστερα δικαστικά. Ενώ η τρίτη ομάδα πρώην βουλευτών έχει καταθέσει αγωγές ζητώντας αναδρομικά για το διάστημα από το 2008 μέχρι σήμερα.

Να σημειωθεί ότι οι βουλευτές δικαιούνται να παίρνουν σύνταξη και από τη Βουλή και από το επάγγελμα που ασκούσαν είτε πριν, είτε στη διάρκεια της θητείας τους. Το δικαίωμα συνταξιοδότησης το θεμελιώνουν μετά από δύο θητείες στη Βουλή (ανεξάρτητα από τη χρονική διάρκεια της καθεμίας). Οσοι εξελέγησαν για πρώτη φορά μετά το 1993 δικαιούνται σύνταξη όταν κλείσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους, ενώ για τους παλαιότερους το όριο ηλικίας πέφτει στα 55 χρόνια.

Το ποσό της σύνταξης αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης η οποία κινείται στα περίπου 5.000 ευρώ μηνιαίως.

Πηγή:www.capital.gr

ΗΛΙΑΚΗΣ ΚΩΣΤΗΣ Ο αετός τση Κρήτης

"Αηδιαστικός ο ρόλος των τραπεζών της Wall στην ελληνική κρίση"

«Απολύτως αηδιαστικό» χαρακτηρίζει το ρόλο των επενδυτικών τραπεζών στην κάλυψη των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας, ο Charles Munger, αντιπρόεδρος της Berkshire Hathaway, σύμφωνα με όσα αναφέρει σε σημερινό άρθρο του το Bloomberg.

«Η Wall Street έως ένα βαθμό προσπαθεί επίτηδες να κερδίσει από αμαρτίες άλλων και αυτό είναι λάθος», τόνισε ο Munger στην ετήσια συνέντευξη τύπου της Berkshire. «Γιατί μία επενδυτική τράπεζα πηγαίνει στην Ελλάδα να τους διδάξει πως θα προσποιούνται ότι τα οικονομικά τους είναι διαφορετικά από αυτά που είναι στην πραγματικότητα; Γιατί αυτή δεν είναι μία απολύτως αηδιαστική ανθρώπινη συμπεριφορά;»

Ο Munger έχει ασκήσει κριτική στους τραπεζίτες για απληστία και σημείωσε ότι διαφωνεί με την γνωστοποίηση των προβληματικών δανειστών στις ΗΠΑ. Ο 87χρονος αξιωματούχος της Berkshire, που βοήθησε τον Buffett να κτίσει την αυτοκρατορία, υπογράμμισε ότι για την κρίση χρέους της Ευρώπης ευθύνονται από κοινού η «ελληνική δεοντολογία» και οι τραπεζίτες.

Το Bloomberg υπενθυμίζει ότι η Goldman Sachs βοήθησε την Έλλάδα να αντλήσει 1 δισ. δολάρια το 2002 μέσω συμβολαίων ανταλλαγής νομισμάτων, δίνοντας το δικαίωμα στην Ελλάδα να αποκρύψει το χρέος της.

Η Ελλάδα «εξαπάτησε στα λογιστικά και οι επενδυτικές τράπεζες την βοήθησαν να εξαπατήσει», πρόσθεσε ο Munger. «Δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο Ολλανδοί και Γερμανοί έπρεπε να τους σώσουν», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Εξάλλου, ο Warren Buffett τόνισε ότι η νομισματική ένωση της Ευρώπης βρίσκεται σε κλοιό πιέσεων. «Δεν γνωρίζω αν μπορούν να αντέξουν με τόσες εντάσεις. Είναι πραγματικά σοβαρό πρόβλημα όταν δημιουργείς μία νομισματική ένωση και δεν μπορείς στην ουσία να επιβάλλεις τη δημοσιονομική πολιτική στα κράτη-μέλη».
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

καλοί μου ανθρωποι......Τ έ λ ο ς

Στη γαλαρία της ζωής μου έχω τραβήξει πολύ κουπί.....ελεγε. Καλό ταξίδι Θανάση ΜΑΣ

Λάκης Σάντας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Λάκης (Απόστολος) Σάντας (22 Φεβρουαρίου 1922 - 30 Απριλίου 2011), γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου τότε υπηρετούσε ο πατέρας του ως δημόσιος υπάλληλος. Οι γονείς του κατάγονταν από το χωριό Πηγαδισάνοι της Λευκάδας, με τη μητέρα του να κατάγεται και από την Βυτίνα Αρκαδίας.^[1] Το 1934, η οικογένεια Σάντα εγκαθίσταται στην Αθήνα.^[2] Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και αμέσως μετά εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα αποφοιτήσει μετά την απελευθέρωση. Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανόλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης και θα την κρύψει στο πηγάδι που οι αρχαίοι τάιζαν τον Εριχθόνιο, όπου και βρίσκεται θαμμένη εκεί ακόμα. Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ. Το 1943 βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, τη Φθιώτιδα και την Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία. Το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 επιστρέφει στην Ελλάδα όπου έκτοτε ζει μόνιμα.
Ο ίδιος εξιστόρησε το εγχείρημα υποστολής της σημαίας και ορισμένα περιστατικά από τη δράση του στην Εθνική Αντίσταση, στον Ηλία Πετρόπουλο.

Η αφήγησή του

Όταν το Μέτωπο της Μακεδονίας έσπασε και η Μπότα των Ναζί κατέβαινε και μας πλάκωνε στο στήθος, η πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγω με τα υποχωρούντα στρατεύματα για την Αίγυπτο για να συνεχίσω εκεί τον πόλεμο. Λογάριασα, όμως, χωρίς τα Στούκας, τα οποία δεν άφησαν ούτε καρυδότσουφλο στον Σαρωνικό κόλπο. Κι έτσι, ανάμεσα στις φλόγες και στις βόμβες των Στούκας, είδα να βυθίζονται οι ελπίδες μου για την Αίγυπτο, κι έμεινα.
Μπήκαν στην Αθήνα μας μια Κυριακή κι έστησαν αμέσως την πολεμική τους σημαία σ' έναν ψηλό κοντό, πάνω στα αθάνατα μάρμαρα της Ακρόπολης. Άπειρα μάτια ελληνικά εδάκρυσαν το πρωινό εκείνο, βλέποντας το σύμβολο των Ούννων να λερώνει το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού και της λευτεριάς, τον Παρθενώνα.
Έτσι εδάκρυσαν και τα δικά μου. Μα... ύστερα τα βλέφαρά μου σφίχτηκαν κι άστραψαν από μια φλόγα που θα μπορούσε να λιώσει και ατσάλι ακόμη, κι ήταν αυτή, η φλόγα της συγκρατημένης λύσσας εναντίον τους.
Ήταν η φλόγα που μου έλεγε ότι κάτι πρέπει να τους κάνω. Κάτι μεγάλο, κάτι που να τους μαστιγώσει σε εκείνα τα αγέρωχα γουρουνίσια μούτρα τους, κάτι προσβλητικό, κάτι που να τους κάνει να κατεβάσουν εκείνα τα κρύα γαλανά, χωρίς οίκτο κτηνώδη μάτια τους. Κάτι συμβολικό που να τους χτυπήσει όλους μαζί σαν χώρα, σαν λαό, και προ παντός, σαν στρατό.
Την ίδια φλόγα είδα τότε στα μάτια πολλών φίλων μου, αλλά προ παντός τη διέκρινα και την γνώρισα στα μάτια του Μανώλη του Γλέζου, του συμμαθητή μου. Κυτταχτήκαμε στα μάτια και χωρίς κουβέντες συνεννοηθήκαμε. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνομε. Εν τω μεταξύ, οι Ναζίδες είχαν αρχίσει επιχειρήσεις εναντίον της Κρήτης. Πηγαίναμε στο Φάληρο μόνοι μας και μπρος στα αφρισμένα κύματα σκεφτόμαστε τι να τους κάνομε ακούγοντας από πάνω μας τη Λουφτβάφε να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές για την Κρήτη.
Οι μέρες περνούσαν... Είχε περάσει ένας μήνας που κατέλαβαν την Αθήνα και η Κρήτη είχε λυγίσει. Πολεμούσαν ακόμη τα παλικάρια μας μαζί με τους Εγγλέζους σε μερικά σημεία.
Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κυττούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.
Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρομε. Να την γκρεμίσομε και να την ξεσχίσομε και να πλύνομε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας.
Ήταν πολύ απλό μα και πολύ Μεγάλο. Μια σημαία σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μια σημαία θα κατεβάζαμε και μεις στις 31 Μαϊου 1941. Συμβολικό το πρώτο, συμβολικό και το δεύτερο. Μια φούχτα άνθρωποι τότε απειλούσαν την Πανίσχυρη Τουρκική Αυτοκρατορία. Δυο παιδιά εμείς, θα προσβάλλαμε το φοβερό τότε Γ΄ Ράιχ. Και βάλαμε σ' ενέργεια αμέσως το σχέδιο.
Πήραμε απ' την Εθνική Βιβλιοθήκη τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια και διαβάσαμε στη λέξη Ακρόπολις. Εκεί είδαμε όλες τις σπηλιές ή τρύπες που έχει ο βράχος της Ακροπόλεως από την εποχή εκείνη και καταλάβαμε ότι μόνον από ένα σπήλαιο -που είναι στο εσωτερικό του βράχου της Ακροπόλεως και λέγεται Πανδρόσειον άντρον" και στο οποίο κατά τη Μυθολογία εκατοικούσε ο ιερός όφις της θεάς Αθηνάς και του πήγαιναν οι ιέρειες του ναού του Παρθενώνα και έτρωγε μηλόπιττες στις εορτές των Παναθηναίων- ότι μόνον απ' αυτήν την τρύπα, που έβγαινε σε ένα βάθρο δίπλα στο Ερεχθείο, θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη χωρίς να μας δουν οι Γερμανοί φρουροί. Την άλλη μέρα κιόλας πήγαμε και ανεβήκαμε σαν επισκέπτες στην Ακρόπολη και είδαμε πού ακριβώς είναι αυτή η σπηλιά από την οποία θα ανεβαίναμε την νύκτα. Πέρασε κι αυτή η ημέρα και ήλθε η επομένη, η 30ή Μαϊου 1941. Είχαμε ακούσει το βράδυ από το ραδιόφωνο το Λονδίνο που μας είπε ότι η Κρήτη εγκατελείφθη πια.
Πρωί πρωί οι Ούννοι με τις εφημερίδες τους και με προκηρύξεις μας ανήγγειλαν γεμάτοι κομπασμό και υπερηφάνεια ότι κατέλαβαν και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας, την ηρωική Κρήτη.
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ένιωθα, μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ' αγωνία να βραδιάσει. Επιτέλους βράδιασε. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όπλα δεν είχαμε τότε. Είχα πάρει μαζί μου μόνον ένα φαναράκι ηλεκτρικό κι ένα μαχαιράκι. Φτάσαμε. Κάναμε μια βόλτα στα Προπύλαια μέχρι να φτάσει η ώρα 9:30 μ.μ. Τότε είδαμε τους Γερμαναράδες να είναι μαζεμένοι μέσα στο δωμάτιο της εισόδου και να πίνουν κρασί και μπίρες, έχοντας και μερικές κακές Ελληνίδες, απ' αυτές που πουλάν τον έρωτά τους στα Προπύλαια που είχαν το Φρουραρχείο. Ακούγαμε απόμακριά τα κτηνώδη χάχανά τους και τα τραγούδια τους και σφίγγαμε ακόμη περισσότερο τα δόντια μας. Όταν έφτασε η ώρα, κυτταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν' ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παραέξω. Τα στήθη μας τα ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου. Σ' αυτές τις στιγμές δεν έχεις παρά να θυμηθείς την Ιστορία. Να θυμηθείς τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, να θυμηθείς τον Αθανάσιο Διάκο ή το Μεσολόγγι ή τον πόλεμο της Αλβανίας κι είσαι εντάξει. Σφίξαμε τα χέρια, πηδήξαμε τα σύρματα, μπήκαμε ανάμεσα στα δέντρα. Συρθήκαμε με την κοιλιά και φτάσαμε στη σπηλιά. Μπήκαμε μέσα ψηλαφητά κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη. Αρχίσαμε να σκαρφαλώνομε ως τα μαδέρια της σκαλωσιάς που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για ανασκαφές.
Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο ξεγλίστρημα. 40 μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγότανε το χείλος ενός ξεροπήγαδου, άλλα καμιά δεκαριά μέτρα. Σιγά-σιγά σκαρφαλώσαμε και κάνοντας μια τελευταία έλξη βγήκαμε στο επάνω βάθρο. Ανεβήκαμε μερικά μαρμάρινα σκαλιά και σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι. Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της Ομορφιάς, νιώσαμε μέσα μας ν' ατσαλώνομε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας να στέκονται σιωπηλοί και μεγαλοπρεπείς μες στις χλαμύδες τους τριγύρω μας και να μας κυττάνε ερωτηματικά αν θα κάνομε το καθήκον μας ή όχι. Αν και δεν πολυπιστεύω στο μοιραίο, εν τούτοις εκείνες τις στιγμές νομίζω ότι το μοιραίο της φυλής μας έριξε τον κλήρο σε μας...
Προχωρήσαμε συρτά με την κοιλιά. Μας χώριζαν περίπου 50-60 μέτρα απ' τον κοντό που είχαν τη σημαία τους. Χωριστήκαμε και πηγαίναμε ανάμεσα στα μάρμαρα, πετώντας κάθε τόσο πέτρες μήπως ήταν κανένας Γερμανός σκοπός κρυμμένος. Όταν φτάσαμε κοντά στον κοντό είδαμε την ξύλινη σκοπιά τους. Πετάξαμε πάλι κάνα-δυο πέτρες κι όταν είδαμε ότι ήταν ησυχία σηκωθήκαμε όρθιοι και προχωρήσαμε θαρρετά. Φτάσαμε στον κοντό.
Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με τη σειρά να σκαρφα- λώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε.
Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε.
Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ' τους σκουρασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα. Κραυγή ενθουσιασμού μου ξέφυγε όταν έσπασε το πρώτο. Κατόπιν έσπασε και το δεύτερο και μετά το τρίτο. Αμέσως ξεμπλέξαμε τα συρματόσχοινα και τότε το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε. Ήταν μια τεράστια σημαία 4 μ. μήκος και 2 μ. πλάτος. Στη μέση είχε τον αγκυλωτό σταυρό και στην απάνω άκρη τον γοτθικό πολεμικό σταυρό του Κάιζερ.
Με λύσσα την κόψαμε απ' το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ' τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Είχαν περάσει τρεις ώρες περίπου απ' την ώρα που είχαμε ξεκινήσει. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ' αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες. Ο αέρας μας δρόσιζε τα φλογισμένα πρόσωπά μας και μας έφερνε από μακριά τα χάχανα των Γερμαναράδων.
"Α! τώρα γελάστε και τραγουδείστε όσο θέλετε, αύριο το πρωί θα τα πούμε", σκέφτηκα.
Κατεβήκαμε απ' το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα. Ακούσαμε τον γδούπο της και ησυχάσαμε.
Ανεβήκαμε πάλι και φύγαμε σιγά σιγά, πηγαίνοντας σύρριζα στον τοίχο και προσέχοντας μην συναντήσομε καμιά γερμανική περίπολο. Όταν βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου περίπου για το σπίτι μας, μας σταμάτησε ξαφνικά με το πιστόλι στο χέρι ένας Έλληνας αστυνομικός που φύλαγε σκοπός σ' ένα δημόσιο ταμείο.
Στην αρχή σκέφτηκα να του επιτεθώ με το μαχαίρι. Αλλά κατόπιν του μιλήσαμε ευγενικά και θαρρετά και του δώσαμε να καταλάβει ότι πρέπει να μας αφήσει να πάμε στα σπίτια μας χωρίς βέβαια να του πούμε τίποτε για το ζήτημα της σημαίας. Μας άφησε και φύγαμε. Φτάσαμε στα σπίτια μας, καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας πού είμαστε. Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κυττούσαμε την Ακρόπολη. Μέχρι τις 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε σημαία στην Ακρόπολη, όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως. Η γερμανική φρουρά, η οποία απετελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει. Πανικός στο γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιος τόλμησε να την πειράξει; Κατά τις 11 η ώρα πήγαν και βάλαν μιαν άλλη στη θέση της πιο μικρή. Με τις απογευματινές εφημερίδες βροντοφωνήσανε οι Γερμανοί τις κυρώσεις τους. Επήραν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα απ' το σιδερένιο κοντό και μας κατεδίκασαν ερήμην σε θάνατο (γιατί δεν μας ήξεραν). Επίσης όλους τους τυχόν συνενόχους μας. Μας επικήρυξαν και με χρηματικό ποσόν. Περιόρισαν τις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών και απέλυσαν τον αρχηγό της Αστυνομίας και τους διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιφερείας της Ακροπόλεως.
Επίσης, συνέλαβαν όλους τους Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως, τους οποίους όμως άφησαν ελευθέρους, αφού εξήτασαν τα αποτυπώματά τους και τους ανέκριναν, τη δε φρουρά τους την κατεδίκασαν εις θάνατον και την εξετέλεσαν. Μου φαίνεται πως βγήκαν λίγο ξινά τα γλέντια των Γερμαναράδων για τον θρίαμβο της Κρήτης... Αμέσως το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στην Αθήνα και στον Πειραιά και στα περίχωρα και κατόπιν σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Το Λονδίνο και το Κάιρο την άλλη νύχτα έπλεξαν εγκώμια γι' αυτό.
Θα νιώσω άραγε άλλη φορά τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνες τις ημέρες όταν άκουγα γύρω μου παντού τους Έλληνες με υπερηφάνεια και ειρωνεία για τους Γερμανούς να μιλούν για το γεγονός αυτό και να το χαρακτηρίζουν παίρνοντας κουράγιο για την αρχή του καινούργιου πολέμου της Αντίστασης. Έβλεπες παντού τον κόσμο να έχει αναθαρρήσει, να περπατάει με ψηλά το κεφάλι, ξέροντας καλά ότι το καζάνι άρχισε να βράζει πάλι...
Κι έτσι αρχίσαμε...
Έπειτα από 8 μήνες επεχείρησα να φύγω για την Αίγυπτο για να πάω στο στρατό να πολεμήσω πιο ενεργά μαζί με τον Μανώλη κι έναν άλλο φίλο μου. Μα, ύστερα από προδοσία, μας έπιασαν οι Γερμανοί. Μας κλείσανε στις φυλακές. Τότε σκέφτηκα ότι αν είχαν την εξυπνάδα να παραβάλουν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα, όλα θα τελείωναν. Αλλά δεν την είχαν, ευτυχώς.
Καθίσαμε λίγο καιρό στις φυλακές, όπου περάσαμε του κόσμου τα μαρτύρια (ξύλο ανηλεές, σχεδόν καθημερινό ντους με κρύο νερό έξω στο κρύο κ.λπ.) αποτέλεσμα των οποίων ήταν, όταν βγήκαμε, τον Απρίλιο του 1942, ύστερα από μια αμνηστία που μας συμπεριέλαβε, να κάνει ο Μανώλης αιμοπτύσεις.
Μόλις βγήκα απ' τη φυλακή, οργανώθηκα για καλά (είχε φουντώσει εν τω μεταξύ το κίνημα της Αντίστασης) κι άρχισα να κάνω χίλιες δουλειές, από κόλλημα προκηρύξεων και γράψιμο στον τοίχο μέχρι μεταφορά όπλων και κρύψιμο, κ.λπ.
Το καλοκαίρι του 1943 ένας χαφιές των SS με γνώρισε και κουβάλησε αρκετούς από δαύτους να με πιάσουν. Τους ξέφυγα, πηδώντας από παράθυρο σε παράθυρο κι από ταράτσα σε ταράτσα και βγήκα στο Αντάρτικο. Κατατάχθηκα στον ΕΛΑΣ και τοποθετήθηκα στην περιοχή Στερεάς Ελλάδας.
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες παρατάξεως με τους Ναζίδες και σε πολλές επικίνδυνες αποστολές και κανόνισα αρκετούς Γερμαναράδες, τραυματίσθηκα δε στο στήθος (αριστερό ημιθωράκιο) πάνω απ' την καρδιά από τυφλό τραύμα βλήματος. Αυτή είναι η ιστορία της συμβολής μου στην Αντίσταση του λαού μας, εν ολίγοις. Αλλά τι είναι αυτά μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο ελληνικός λαός στα τέσσερα αυτά χρόνια της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας; Κάθε πέτρα και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο έχει γραμμένη απάνω μιαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για τη λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες, ήρωες, ατσάλινες ψυχές που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας "Θάνατος στο φασισμό!!!". Οι βουνοκορφές πάλι κι οι ράχες αχολογούν ακόμα απ' τις κλαγγές των όπλων κι απ' τα κλέφτικα τραγούδια των λεβεντόκορμων ανταρτών και κάθε στενό και κάθε ρέμα μυρίζει μπαρούτι ακόμη, απ' αυτό που έπεφτε καυτό απάνω στις γερμανικές φάλαγγες κάθε λεπτό και τους έκανε, αλαφιασμένοι να μην ξέρουν από πού να φυλαχτούν, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!!!
Θα μπορούσα να λέω ολόκληρα μερόνυχτα, είναι τόσα πολλά.

ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΙΚΗ - του Γιώργου Ψαράκη

Η εποχή που η διανόηση εκφραζόταν μόνο με το γραπτό λόγο (γλώσσα) τείνει να ξεπεραστεί από την ανατέλλουσα εποχή της πολυδιάστατης πληροφορίας (εικόνα με κείμενο, μουσική, βίντεο...) και άρα ο παλαιός τρόπος αναζήτησης και αρχειοθέτησης της γνώσης με παλιές βιβλιοθήκες κειμένων αναθεωρείται. Η κατεύθυνση καλώς ή κακώς είναι ο παγκόσμιος ιστός πληροφοριών, συστήματα βάσεων δεδομένων π.χ. του τύπου Youtube είναι αναμενόμενο να παίξουν καθοριστικό ρόλο στο άμεσο μέλλον και στη διαμόρφωση και στην έκφραση της σκέψης. Η δυναμική βρίσκεται στην κατεύθυνση πολλαπλασιασμού κάθε είδους προσφερόμενης γνώσης με τάσεις εξειδίκευσης για κάθε πεδίο. Τα νέα εργαλεία γνώσης είναι διαθέσιμα και απομένει στην ανθρωπότητα να κάνει με αυτά τα νέα της μεγάλα άλματα. Στον ιδεολογικοπολιτικό τομέα οι επιπτώσεις της νέας πραγματικότητας είναι ήδη εδώ. Ως παραδείγματα ας αναφερθούν τα προεκλογικά βιντεοκλίπ, τα blog πολιτικού περιεχομένου, η μετάβαση των εφημερίδων σε ιντερνετικές πλατφόρμες, η άμεση ενημέρωση για τις διεθνείς εξελίξεις και άλλα. Η κίνηση Σπίθα είναι μια ιδεολογικοπολιτική κίνηση. Είναι προφανές ότι πρέπει να παίξει και στα νέα μέσα. Όμως η βαθιά χαραγμένη στον Έλληνα νοοτροπία να εκφράζεται με την ομολογουμένως πλούσια γλώσσα του εκφράστηκε και πάλι υπέρμετρα. Η νοοτροπία αυτή έχει δυστυχώς ένα βαρύ αρνητικό που πολλές φορές δεν θέλουμε να το αναγνωρίσουμε. Εγκλωβίζει τους σκεπτόμενους πολίτες! Τους εγκλωβίζει πρώτον στις ρητορείες του κάθε ειδήμονα της γλώσσας, ο οποίος συχνά γνωρίζει περισσότερο τον χειρισμό της γλώσσας από το αντικείμενο που καλείται να επιλύσει π.χ. στην πολιτική. Εγκλωβίζει σε θεωρητικά νοητικά ιδεολογήματα, τα οποία στην ατέρμονη προσπάθειά τους να δικαιωθούν γιγαντώνονται, αποκτούν πολυπλοκότητα απρόσιτη στο ευρύ κοινό, αποκτούν αυτόματα αντίπαλες θεωρήσεις και ο αυτός ο φαύλος κύκλος δεν τερματίζει. Εκτός αυτού τα αντικειμενικά νοητικά δημιουργήματα εν πολλοίς είναι τα αγριόχορτα που κρύβουν τελικά τις μικρές και απλές αλήθειες που στηρίζονται στις υποκειμενικές αισθήσεις του καθενός. Είναι αδύνατον να περιγραφεί με κείμενο για παράδειγμα το αίσθημα της κούρασης ή το αίσθημα της μητρικής ευτυχίας. Ο σημαντικότερος εγκλωβισμός είναι εκείνος όπου ο ίδιος ο ιδεολόγος πέφτει στις παγίδες των δικών του ιδεολογημάτων κάτι που έχει σχέση και με ψυχολογικούς εγωιστικούς παράγοντες. Η προσπάθεια ενίσχυσης της ημέτερης θεωρίας πολλές φορές επιστρατεύει ρητορικά σχήματα, τα οποία έχουν ξεσκεπαστεί ήδη από την αρχαιότητα κι όμως αυτά συνεχίζουν να βασιλεύουν. Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι ο ιδεολόγος ομιλεί με ειλικρίνεια και με την απόλυτη βεβαιότητα της ορθότητας της άποψής του είναι υποχρεωμένος κανείς να δυσπιστήσει, έχοντας συνεχώς κατά νου ότι ειδικά στην πολιτική ιδεολογία δεν έχει εμφανιστεί τα τελευταία τριακόσια χρόνια ούτε ένας αλάνθαστος μελλοντολόγος παρά τη συσσώρευση τεράστιας ιστορικής εμπειρίας. Και αν μεν εγκλωβίζεται ο τάδε ή ο δείνα ιδεολόγος στις ημέτερες ρητορείες του, η ευθύνη του είναι μεγάλη όταν αποτελεί προσωπικότητα που επηρεάζει.

Όλα τα παραπάνω θα ήθελα να τα συνδέσω με κάποιες προτάσεις προς τον Μίκη και τις Σπίθες: Πρώτα απ' όλα ίσως οι θέσεις του κινήματος να μην παρουσιάζονται ως δογματικές, αλλά ως μια πρόταση προς τον ελληνικό λαό. Τη στιγμή που κάποιοι άλλοι παρουσιάζουν με σοβαροφάνεια και δογματισμό τις δικές τους απόψεις επιστρατεύοντας κάθε σύγχρονο μέσο χειραγώγησης, οι θέσεις της Σπίθας ίσως πρέπει να παρουσιάζονται προτρεπτικά με ένα πρωτόγνωρο καθαρό πρόσωπο. Απογυμνωμένες από τα ρητορικά σχήματα, όσο και αν πολλοί πουν ότι ο σκοπός αγιάζει αυτά τα μέσα διότι και μόνο η επίκληση απόλυτης δογματικής αλήθειας και σκοπού είναι ξεπερασμένο μοντέλο. Δίχως δογματισμό, διότι μάλλον πρέπει να καλλιεργηθεί επιτέλους ένας νέος τύπος κριτικά σκεπτόμενου πολίτη. Δίχως λαϊκισμό διότι ο μύθος της Αρετής και της Κακίας με τον δύσκολο δρόμο του Ηρακλή φαίνεται ότι κρύβει μεγάλες αλήθειες. Δίχως φωνασκίες διότι αυτό είναι ιδιότητα των δογματικών. Δίχως την παραμικρή διάθεση βίαιου επηρεασμού ή αποδόμησης όσων αντιτίθενται αλλά με την συνεχή καλλιέργεια της βασικής θέσης του κινήματος ΣΠΙΘΑ, η οποία είναι Αντίσταση σε αυτήν την ιδιότυπη οικονομική κατοχή της χώρας και στα μέτρα που πρόκειται να παίρνονται τα επόμενα χρόνια εις βάρος των Ελλήνων, ερήμην τους και αδίκως. Και τέλος οι θέσεις του κινήματος να παρουσιάζονται με σύγχρονη πολυδιάστατη μορφή, ικανή να αγγίξει και νέους, γεμάτη με μουσική Θεοδωράκη, ώστε να αγγίζει ταυτόχρονα και βαθύτερα τις ψυχές μας.

Όσον αφορά διάφορες προσωπικότητες εξ αριστερών ή εκ δεξιών που προσεγγίζουν το κίνημα (βλέπε Καζάκη ή Δημητροκάλλη), οι περισσότεροι δεν τους γνωρίζουμε και ως εκ τούτου είναι ριψοκίνδυνες οι τελεσίδικες αποφάνσεις. Η άποψη του γράφοντος είναι να μην κρίνεται κανείς από το παρελθόν του αλλά από την νέα του αρχή στη Σπίθα. Διότι αν η Σπίθα μετατραπεί σε αναγεννημένη διανοητική αρένα αριστερής και δεξιάς ρητορικής τότε δεν μπορεί να βγει κανένα αποτέλεσμα. Όσο φανατισμένο, μεμπτό ή ακόμα και δωσίλογο αν είναι το παρελθόν κάποιου, πρέπει να του δοθεί μια ευκαιρία μετανοίας να δώσει τις δυνάμεις του προς το σκοπό της Ανεξαρτησίας μας. Αν αντίθετα αρχίσουν συκοφαντικές προσπάθειες (δικαιολογημένες ή μη) λόγω παλαιότερων προστριβών, τότε μοιραία το κίνημα υπονομεύεται εκ των έσω. Ειδικά στην ταχύτητα του προφορικού λόγου, γίνονται τα περισσότερα σφάλματα που στενοχωρούν τους συνομιλητές και που πολλές φορές δημιουργούν αγεφύρωτα χάσματα και θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή από τα μέλη όλων των Σπιθών. Και αν μεν το οργανωτικό είναι σημαντικό ζήτημα, δεν είναι το πρωτεύον. Στο δίπολο Άμεση δημοκρατία ή Σοφοί και συνετοί ειδήμονες ας μην εγκλωβιστούμε στο ένα ή στο άλλο μέρος, αλλά ας κρατήσουμε μια ευέλικτη στάση.

Ο Μίκης έχει αποδείξει ότι είναι ένα γεφυροποιό στοιχείο σε πολλά επίπεδα και αυτό θα έπρεπε να μας διδάξει πολλά. Ο Μίκης είναι για παράδειγμα η γέφυρα από ένα παρελθόν λογοκρισίας σε ένα παρόν όπου ο καθένας εκφράζεται ελεύθερα! Ο Μίκης είναι μια γέφυρα από την αριστερά έως τη δεξιά και οι κατηγορίες περί ασυνέπειας του Μίκη είναι μάλλον χάρισμα ατόμου ικανού να κρίνει και να αναθεωρεί ανά πάσα στιγμή! Ο Μίκης είναι επίσης μια γέφυρα από τα πλούσια υποκειμενικά συναισθήματα που προκαλεί στην ψυχή με τη μουσική του έως τα πλούσια αντικειμενικά νοήματα που προκαλεί πλέον να δημιουργηθούν μέσω της ιδεολογικοπολιτικής κίνησής του. Έτσι βέβαια ο Μίκης δίκαια αξίζει να συμβολίζει μια γέφυρα στον επικοινωνιακό τομέα ως ένα άτομο που μας μαθαίνει να μην προσκολλώμαστε μόνο σε ιδεολογικοπολιτικά κείμενα που διαβάζονται μόνο από το μυαλό μας, τη στιγμή που οι κύριες επικοινωνιακές ανάγκες μας είναι στις ψυχές μας. Και επίσης ο Μίκης διατυπώνοντας ως ηγέτης του κινήματος την θέση της Άμεσης Δημοκρατίας ουσιαστικά γεφυρώνει κατά παράδοξο τρόπο δύο διαφορετικές οργανωτικές αντιλήψεις. Θα τολμούσε κανείς να πει ότι ο Μίκης γεφυρώνει ακόμα και το Παράδοξο με το Λογικό, διότι έτσι κι αλλιώς η Λογική έχει τα όριά της που μόνο το Παράλογο ή το Παράδοξο τα ξεπερνάει. «Είμαι ο ηγέτης ενός κινήματος, το οποίο αποκηρύσσει τους ηγέτες» είναι μια υποθετική φράση του Μίκη που ομοιάζει πολύ με το γνωστό λογικό παράδοξο του φιλοσόφου Ράσελ.
Και τελειώνοντας θα ήθελα να αναλογιστούμε όλοι τη γεύση που θα είχε μια επιτυχής έκβαση του αγώνα της Σπίθας. Η γεύση μιας τέτοιας νίκης συγκρίνεται μόνο με παλαιότερες στιγμές απελευθέρωσης του έθνους μας και από μόνη της μια τέτοια προοπτική θα έπρεπε να μας κινητοποιεί συλλογικά και αλληλέγγυα όλους μας παρά τους όποιους κινδύνους προπαγανδίζονται υπέρμετρα από αντίθετες φωνές, οι οποίες στην προσπάθειά τους να δικαιωθούν, καταρρακώνουν κυριολεκτικά τη ψυχή του κάθε Έλληνα, δίνουν τη πρωτοβουλία δράσης σε ξένους αλαζόνες τεχνοκράτες, ξεπουλώντας τελικά χυμένο αίμα αιώνων με ψεύτικο χρήμα.

Με εκτίμηση,

Γιώργος Ψαράκης (μέλος της Σπίθας Χανίων).

ΣΠΙΘΑ-ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2011

Ο Μίκης Θεοδωράκης που συμμετείχε σήμερα στο συλλαλητήριο της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα μαζί με τις Σπίθες της Αττικής, ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του αυτή και είπε τα εξής:
ΕΡ. Μάθαμε ότι πήρατε μέρος στη Διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στο Σύνταγμα μαζί με τους Σπιθιστές σας. Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
Μ.Θ. Να απολογηθώ;
ΕΡ. Προς Θεού… Ξέραμε ότι είστε «άρρωστος»… Είστε 86 χρονών και ξαφνικά σας βλέπουμε σε……
Διαδήλωση… Δεν είναι φυσικό να απορούμε;
Μ.Θ. Έχετε δίκιο… Πήγα βασικά για δύο λόγους: Πρώτον για να εκφράσω μαζί με όλους τους διαδηλωτές στην αντίθεσή μου στην Κυβέρνηση, στην Τρόικα, στο
Μνημόνιο και στην αντεθνική και αντιλαϊκή πολιτική τους και να βροντοφωνάξω κοιτάζοντας στη Βουλή και τον Άγνωστο Στρατιώτη «Ξυπνήστε Έλληνες !».
Και Δεύτερον γιατί με έσπρωξαν οι ιστορικές αναμνήσεις που έκαναν αυτή την επιστροφή μου Συμβολική. Στον ίδιο χώρο ο ίδιος άνθρωπος με διαφορά 67 χρόνια! Τότε στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, δεκαεννιά ετών και τώρα Πρωτομαγιά του 2011 στη δύση της ζωής μου… Για τον ίδιο λόγο. Ενάντια στην ξένη Εξάρτηση και στους ντόπιους συνεργάτες τους και τις δύο φορές!
Τότε η ξένη Εξάρτηση (η αγγλική) είχε ένα όνομα: στρατηγός Σκόμπυ. Η δε Κυβέρνηση το όνομα του Γεωργίου Παπανδρέου. Σήμερα η ξένη Εξάρτηση (αμερικανική-γερμανική) ονομάζεται Τρόικα-Μνημόνιο-ΔΝΤ, η δε Κυβέρνηση έχει το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου. Απέναντι στους δύο Παπανδρέου ο ίδιος εγώ! Τότε και τώρα! Με τη διαφορά ότι τότε ο δρόμος μπροστά στη Βουλή είχε βαφεί στο αίμα, γιατί φοβήθηκαν όταν είδαν ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, εκατοντάδες χιλιάδες όρθιους Έλληνες, ενώ σήμερα οι αστυνομικοί μας κοιτούσαν με συμπάθεια και οι κυβερνητικοί μαζί με τους ξένους τρίβαν κρυφά με ικανοποίηση τα χέρια τους βλέποντας τους μετρημένους σε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές, μιας και Ο ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ… Τι να σκεφτώ; Μου ΄ρχεται στο νου ο στίχος του Ελύτη «.. ο καθείς και τα όπλα του, είπα», παραλλαγμένος «Ο καθείς και η Μοίρα του…» Εγώ πάντως γύρισα στο σπίτι μου ικανοποιημένος, γιατί κατόρθωσα να παραμείνω ξυπνός και όρθιος. Στο κάτω-κάτω νοιάζομαι και παλεύω γα την Ελλάδα. Που ως φαίνεται, έχει μέσα της τόση ομορφιά, αλήθεια και δύναμη, που δεν είναι εύκολο για τον καθένα να είναι αντάξιός της…
Για το Γραφείο Τύπου
Ιωάννα Κολοβού

Μίκης Θεοδωράκης εργατική Πρωτομαγιά 01/05/11