Είναι άλλο πράγμα να βιώνεις την αλήθεια ότι η χώρα σου είναι πλέον μια χρεοκοπημένη περιφερειακή Νομαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλο πράγμα να προσπαθούν οι Νομάρχες-πολιτικοί σου να σε πείσουν ότι μπορούν ακόμη να αποφασίζουν για το μέλλον σου. Η πραγματικότητα είναι ότι στην Αθήνα μαθαίνουμε εκ των υστέρων αυτά που αποφασίζουν για εμάς στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο. Εμείς εδώ απλώς θα κουβεντιάζουμε...
Και στην καλύτερη περίπτωση θα καλείται ο υπουργός Οικονομίας να δώσει κάποια στοιχεία που συμβαίνει να μην τα έχουν στους φακέλους τους αυτοί που πραγματικά αποφασίζουν για την τύχη μας.
Το παιχνίδι της σωτηρίας της χώρας από την οικονομική κρίση έφυγε από χέρια μας για μια 20ετία τουλάχιστον.
Στην Ελλάδα δεν θα συμβούν αυτά που συμβαίνουν στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία. Οι χώρες αυτές αποφασίζουν ακόμη για την τύχη τους και βαράνε την μπουνιά τους στο τραπέζι.
Εμείς απλώς θα περιμένουμε να σωθούμε με μια (πιθανή) γενναία πολιτική και μόνο πολιτική απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα αφορά την Ένωση και το ευρώ στο σύνολό τους.
Μέχρι τότε θα κάνουμε ό,τι μας λένε, θέλουμε δεν θέλουμε.
Αλλά και μετά την (πιθανή) απόφαση το νέο χρήμα θα το διαχειρίζονται μόνο αυτοί που θα μας το εξασφαλίσουν.
Αυτήν την αλήθεια και κυρίως τις μέχρι σήμερα και τις ενδεχόμενες αυριανές αποφάσεις (πολιτικής φύσεως) των Βρυξελλών προσπαθούν τώρα, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, να αντιστρέψουν με κακότεχνα ψέματα για να μας πείσουν ότι η όποια σωτηρία μας είναι σημερινό αποτέλεσμα των πολιτικών χειρισμών της κυβέρνησης ή αυριανή συνέπεια της υποσχόμενης δυναμικής πολιτικής.
Η απόκρυψη της αλήθειας άλλωστε μπορεί να εξηγήσει και τις φωνές υπουργών της κυβέρνησης... για αποκαλύψεις που επιβάλλονται... Για το καράβι που πάει στα βράχια και θέλει κουπί από όλους... Για αναγκαίο πόλεμο με τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ που προστατευτήκαν τις προηγούμενες δεκαετίες...
Φωνές σκοπιμότητας, βεβαίως, για διαφύλαξη του προσωπικού του πολιτικού κόστους (το γνωστό... εγώ τα έλεγα...).
Τα ίδια ψέματα και από την αντιπολίτευση στο σύνολό της που συνδέει τις εξελίξεις αυτές με τα αποτελέσματα της εφαρμογής του μνημονίου.
Γιατί βρισκόμαστε στην κατάσταση της σχεδόν πλήρους απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας όχι γιατί έχουμε υπογράψει την δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο ή γιατί ακολουθεί μια νέα σύμβαση 60 δισ. ευρώ και το μνημόνιο Β΄. Αλλά γιατί νομίζουμε ότι το μνημόνιο είναι κάτι σαν τους ελληνικούς νόμους που μπορούμε να τους ψηφίζουμε αλλά θα τους εφαρμόζουμε μόνο αν μας συμφέρει.
Αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν στον τόπο έχουν να κάνουν με την αδυναμία μας να εγγυηθούμε για την πληρωμή των δανεικών μας. Έχουν να κάνουν με την έλλειψη πολιτικής που να εξασφαλίζει τη δυνατότητα επιστροφής των δανεικών. Έχουν να κάνουν με το χάσιμο μια επταετίας της Νέας Δημοκρατίας και μιας διετίας του ΠΑΣΟΚ για νοικοκύρεμα του κράτους και της οικονομίας.
Αυτά μας ζητάνε τώρα και αυτά σπεύδει να υποσχεθεί (για δεύτερη φορά μέσα σε μια δεκαετία) η Νέα Δημοκρατία.
Είναι συνεπώς αφελής όποιος δέχθηκε τις εξηγήσεις που μας δόθηκαν για την εκ των υστέρων συμμετοχή μας στις συζητήσεις του Λουξεμβούργου που αφορούσαν κυρίως την ελληνική υπόθεση. Είναι ακόμη αφελής όποιος νομίζει ότι οι παραινέσεις των Βρυξελλών για πολιτική συναίνεση και δεσμεύσεις της κρατικής περιουσίας προς απόδειξη των προθέσεων για αποκρατικοποίηση είναι απλώς ευγενικές συστάσεις...
Εάν δεν πουληθεί ο κρατικός τομέας και η περιουσία που επιλέχθηκε να αλλάξει χέρια, θα έχουμε «παιχνίδια» με τις δόσεις του δανείου, ανατροπές στις προϋποθέσεις εξόφλησης του χρέους και μεγαλύτερη στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου.
Όλα τα άλλα περί αποφάσεων της κυβέρνησης για τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας είναι χοντρά ψέματα.
Όπως χοντρά ψέματα είναι και τα απλά προγράμματα για αναβάθμιση του Κέντρου της Αθήνας με κίνητρα προσέλκυσης επιχειρηματιών και νέων ανθρώπων για κατοικία.
Ψέματα είναι ακόμη και οι υποσχέσεις για σεβασμό σε συντάξεις και επιδόματα.
Ο λόγος είναι ένας και σοβαρότατος. Δεν υπάρχουν πόροι και δεν μπορούν να βρεθούν από κανένα κονδύλι που επιτρέπει η Τρόικα.
Αλλά το κορυφαίο ψέμα είναι τα μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας αφού όλα τα σχετικά προγράμματα πρόκειται να ενταχθούν στα προϊόντα του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έχει τους δικούς του λόγους να μην είναι ευχάριστο στην επιχειρηματική αγορά.
Λύσεις για να ανατραπεί αυτό το περιβάλλον ψεμάτων και μαγικών εικόνων (όπως η μείωση της ύφεσης και αύξηση των εξαγωγών) έχει στα χέρια της η κυβέρνηση.
Αλλά δυστυχώς η προσοχή της είναι ήδη στις επόμενες εκλογές και στο βαρύ πολιτικό κόστος που ήδη πληρώνει.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου