ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
Έξω από τους δρόμους των αστόχαστων,
λειτουργός και ψάλτης ορφικός,
έναν ύμνο ξαναφέρνω
μιας λατρείας πανάρχαιας προς το φως.
Έτρεξε ως τα τώρα ο λογισμός μου,
καταχωνιασμένος ποταμός
ξάφνισμα στο βούισμα των ανθρώπων
της κιθάρας μου ο ρυθμός.
Νύχτα ξεκινώ, νύχτ’ ανεβαίνω
τη δυσκολανέβατη κορφή
θέλω μόνος, θέλω πρώτος
τ’ απολλώνιο φως να χαιρετίσω,
ενώ κάτου στους ανθρώπους
θα είν’ ακόμα ο ύπνος και το σκότος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου