EΓΩ ΦΕΥΓΩ ΚΑΘΕ ΑΥΓΟΥΣΤΟ........................
O Hρακλής είχε αποφασίσει να ανεβάσει τον Πέμπτο στο στερέωμα.
Η Μεγάλη Άρκτος δε θα έμενε μόνη της. Ντενέμπολα η Ύδρα δε θα σε σβύσει. Καλοκαίρι.
Κανείς δεν είδε τα βήματα πάνω στην παραλία. Ο Μικρός Λέων αγνάντευε τον Ισημερινό. Αλγκέϊμπα ακόμα δεν έχεις γράψει το τελευταίο γράμμα. Ω, στο μεγαλείο της νύχτας! Οι αθάνατοι συγχωρούν τις αμαρτίες τους περιγελώντας τους θνητούς γιατί τους χάρισαν το μίσος και το φόβο.
Η Μέδουσα φοβάται τη χρυσή βροχή μα δεν κατόρθωσε να πετρώσει το χρόνο. Κάτω απ' τα πόδια της το κυκλάμινο ετοιμάζεται να σχίσει το βράχο. Ο Παρθενώνας ατενίζει τη Χελώνα ακίνητη στο χρόνο πόσο εύκολα την κυκλώνουν τα καράβια. Στην απέναντι παραλία θα σου δείξω το ρέμα που οδηγεί στη μυστική σπηλιά. Ο οψιανός κοφτερός ακόμα σχίζει σιωπηλά το παραπέτασμα της Ιστορίας.
Αύριο θα φορέσω τα λευκά και μια χειροπέδα στο χέρι για να σύρω την ελευθερία μου σ' ένα φανταστικό γυάλινο κόσμο που κρατάω στα χέρια μου. Ζειν κατά πάθος χωρίς χρέος χωρίς πορεία.
Η Νεμέα τον είχε μεθύσει και οι φωνές του ανέβηκαν να χαϊδέψουν την κόμη της Βερενίκης.
Πολύ σιωπή. Ο τελευταίος τζίτζικας μελοποιεί τη ραψωδία του καλοκαιριού. Αύριο η παραλία θάναι άδεια. Ποιός θα δει το κύμα που θα εκβράσει τη Μέδουσα; Άκακη, κρυστάλινη χωρίς το φόβο του κεντριού. Η Αθηνά περιμένει το δώρο της. Η ασπίδα δε θάναι πιά άδεια. Ένα κομματάκι ατόφιο χρυσάφι ονειρεύεται να ενωθεί με το άγαλμα του Δία. Δε θα γίνει ποτέ.
Μα το όνειρο ζει. Στις Εσπερίδες θα αναζητούν το ζαβολιάρη κήρυκα. Ο Αύγουστος τελειώνει. Ο Θησέας θα επιστρέψει στην Αθήνα αφήνοντας ανέπαφο το λαβύρινθο. Άλλωστε η Αριάδνη δεν του χάρισε το μίτο μα έβαλε καλά μεσ' τη ψυχή του τούτο το κατασκεύασμα.
Προσωπική υπόθεση η Έξοδος. Αλλά ο Κρατήρας γεμάτος κρασί μεθάει ακόμα το Λέοντα.
Η Έξοδος προσωπική υπόθεση. Ντενέμπολα, η ψυχή λαμπυρίζει στη δική της εντροπία. Τίποτα δε χάνεται. Ακόμα και ο κρυστάλλινος κόσμος μπορεί να γίνει βώλος στα χέρια ενός παιδιού. Θα αναζητάει το μαγικό χρησμό κρατώντας τον στα χέρια του.
Ο Εύριπος γυρίζει τα νερά του πέρα-δώθε. Καθάρια θάλασσα. Γιατί προσπαθείς εσύ λοιπόν να ηρεμίσεις την ψυχή σου;
Η ιερή τρέλλα της αντάρας θα στεφανώσει τους νεκρούς χρήζοντάς τους αθάνατους στο βασίλειο της μνήμης. Καμιά φωτιά.
Το Ωμέγα του Ουρανού φεύγει με το χάραμα του φωτός παίρνοντας όλη τη φωτιά δώρο για την ψυχή του. Η Έξοδος προσωπική υπόθεση.
Άλλωστε η παντολέτειρα φλόγα δίνει τη λύση σε κάθε φυγή. Φυγή ή ταξίδι, πεσ' το όπως θες, αλλά κάντο. Τα αποτυπώματα βημάτων σε μιά νωπή παραλία δε μένουν για πολύ. Ένα εφήμερο παιχνίδι στα χέρια διαμορφώνει έναν ολόκληρο κόσμο που ποτέ δε θα δούμε.
Ώ! Εγώ φεύγω κάθε Αύγουστο.
Καλή Επάνοδο...
Σ.Μ/6468...
O Hρακλής είχε αποφασίσει να ανεβάσει τον Πέμπτο στο στερέωμα.
Η Μεγάλη Άρκτος δε θα έμενε μόνη της. Ντενέμπολα η Ύδρα δε θα σε σβύσει. Καλοκαίρι.
Κανείς δεν είδε τα βήματα πάνω στην παραλία. Ο Μικρός Λέων αγνάντευε τον Ισημερινό. Αλγκέϊμπα ακόμα δεν έχεις γράψει το τελευταίο γράμμα. Ω, στο μεγαλείο της νύχτας! Οι αθάνατοι συγχωρούν τις αμαρτίες τους περιγελώντας τους θνητούς γιατί τους χάρισαν το μίσος και το φόβο.
Η Μέδουσα φοβάται τη χρυσή βροχή μα δεν κατόρθωσε να πετρώσει το χρόνο. Κάτω απ' τα πόδια της το κυκλάμινο ετοιμάζεται να σχίσει το βράχο. Ο Παρθενώνας ατενίζει τη Χελώνα ακίνητη στο χρόνο πόσο εύκολα την κυκλώνουν τα καράβια. Στην απέναντι παραλία θα σου δείξω το ρέμα που οδηγεί στη μυστική σπηλιά. Ο οψιανός κοφτερός ακόμα σχίζει σιωπηλά το παραπέτασμα της Ιστορίας.
Αύριο θα φορέσω τα λευκά και μια χειροπέδα στο χέρι για να σύρω την ελευθερία μου σ' ένα φανταστικό γυάλινο κόσμο που κρατάω στα χέρια μου. Ζειν κατά πάθος χωρίς χρέος χωρίς πορεία.
Η Νεμέα τον είχε μεθύσει και οι φωνές του ανέβηκαν να χαϊδέψουν την κόμη της Βερενίκης.
Πολύ σιωπή. Ο τελευταίος τζίτζικας μελοποιεί τη ραψωδία του καλοκαιριού. Αύριο η παραλία θάναι άδεια. Ποιός θα δει το κύμα που θα εκβράσει τη Μέδουσα; Άκακη, κρυστάλινη χωρίς το φόβο του κεντριού. Η Αθηνά περιμένει το δώρο της. Η ασπίδα δε θάναι πιά άδεια. Ένα κομματάκι ατόφιο χρυσάφι ονειρεύεται να ενωθεί με το άγαλμα του Δία. Δε θα γίνει ποτέ.
Μα το όνειρο ζει. Στις Εσπερίδες θα αναζητούν το ζαβολιάρη κήρυκα. Ο Αύγουστος τελειώνει. Ο Θησέας θα επιστρέψει στην Αθήνα αφήνοντας ανέπαφο το λαβύρινθο. Άλλωστε η Αριάδνη δεν του χάρισε το μίτο μα έβαλε καλά μεσ' τη ψυχή του τούτο το κατασκεύασμα.
Προσωπική υπόθεση η Έξοδος. Αλλά ο Κρατήρας γεμάτος κρασί μεθάει ακόμα το Λέοντα.
Η Έξοδος προσωπική υπόθεση. Ντενέμπολα, η ψυχή λαμπυρίζει στη δική της εντροπία. Τίποτα δε χάνεται. Ακόμα και ο κρυστάλλινος κόσμος μπορεί να γίνει βώλος στα χέρια ενός παιδιού. Θα αναζητάει το μαγικό χρησμό κρατώντας τον στα χέρια του.
Ο Εύριπος γυρίζει τα νερά του πέρα-δώθε. Καθάρια θάλασσα. Γιατί προσπαθείς εσύ λοιπόν να ηρεμίσεις την ψυχή σου;
Η ιερή τρέλλα της αντάρας θα στεφανώσει τους νεκρούς χρήζοντάς τους αθάνατους στο βασίλειο της μνήμης. Καμιά φωτιά.
Το Ωμέγα του Ουρανού φεύγει με το χάραμα του φωτός παίρνοντας όλη τη φωτιά δώρο για την ψυχή του. Η Έξοδος προσωπική υπόθεση.
Άλλωστε η παντολέτειρα φλόγα δίνει τη λύση σε κάθε φυγή. Φυγή ή ταξίδι, πεσ' το όπως θες, αλλά κάντο. Τα αποτυπώματα βημάτων σε μιά νωπή παραλία δε μένουν για πολύ. Ένα εφήμερο παιχνίδι στα χέρια διαμορφώνει έναν ολόκληρο κόσμο που ποτέ δε θα δούμε.
Ώ! Εγώ φεύγω κάθε Αύγουστο.
Καλή Επάνοδο...
Σ.Μ/6468...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου